Voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten Definitie & voorbeeld |

Wat het is:

Wordt ook back-end load genoemd, een Voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten is een vergoeding die wordt betaald om een ​​specifieke belegging te verkopen. Het wordt uitgedrukt als een percentage van het geïnvesteerde bedrag en kan ook een exitvergoeding of een aflossingsvergoeding worden genoemd. Beleggingsfondsen met voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten worden vaak B-aandelen genoemd.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten worden doorgaans beoordeeld op de beginwaarde van de investering, hoewel sommige bedrijven de vergoeding berekenen op de eindwaarde als de aandelenprijs lager is dan de oorspronkelijke aankoopprijs.

Laten we aannemen dat u een investering van $ 10.000 doet in het XYZ beleggingsfonds van de onderneming, dat een back-end van 4% heeft. De aanwezigheid van de voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten betekent dat de belegger een vergoeding van $ 400 moet betalen bij de verkoop van de investering ($ 10.000 x.04). Idealiter zouden de inkomsten uit de investering de voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten ruimschoots moeten compenseren. In dit voorbeeld moet het fonds dus 14% in een jaar terugstorten om een ​​waarde van $ 11.000 na de vergoeding te behalen, maar het ongelimiteerde fonds moet slechts 10% retourneren om dat te doen.

Over het algemeen worden voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten verminderd voor elk jaar neemt de belegger de investering aan. Als de belegger de investering lang genoeg vasthoudt, d.w.z. voor de duur van de overleveringsperiode, zien veel fondsbedrijven af ​​van de back-endvergoeding. Een voorwaardelijke uitgestelde verkoopkost kan bijvoorbeeld 5% zijn in het eerste jaar, 4% in het tweede jaar, enzovoort, totdat de vergoeding nul is. Bovendien converteren sommige fondsmaatschappijen automatisch B-aandelen in A-aandelen na de periode van overgave.

Waarom het belangrijk is:

Belastingen ontmoedigen investeerders om vaak hun aandelen in beleggingsfondsen te verhandelen, een activiteit waarvoor beleggingsfondsen aanzienlijke hoeveelheden contanten nodig hebben bij de hand in plaats van geïnvesteerd. Over het algemeen wordt een belasting echter beschouwd als betaling voor de expertise van de makelaar bij het selecteren van het juiste fonds voor de belegger. Er is met name veel controverse over de vraag of fondsen met voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten beter of slechter presteren dan andere soorten fondsen.

Voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten worden meestal geassocieerd met beleggingsfondsen, maar annuïteiten, partnerschapsbelangen en beleggingen in levensverzekeringen kunnen ook hebben voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten. Beleggingsfondsen moeten voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten en andere vergoedingen vermelden in hun prospectussen, en het is belangrijk om te begrijpen dat voorwaardelijke uitgestelde verkoopkosten slechts een van de verschillende soorten kosten zijn die in rekening kunnen worden gebracht. Bij het vergelijken van beleggingen moeten beleggers dus alle kosten van een investering evalueren, niet alleen de hoogte van de vergoeding. Bovendien moeten altijd rekening worden gehouden met de aard van de belegging, de risicotolerantie van de belegger en de tijdshorizon van de belegger bij het evalueren van een belegging.