Basisdefinitie & voorbeeld |

Wat het is:

Basis verwijst naar de oorspronkelijke prijs van een activum. Het wordt soms kostenbasis of belastinggrondslag genoemd.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Laten we aannemen dat u 100 aandelen van bedrijfs XYZ-aandelen koopt voor $ 5 per aandeel en u betaalt een commissie van $ 10 voor de aankoop. Uw basis zou zijn:

(100 x $ 5) + $ 10 = $ 510

Opbrengsten gerealiseerd van het actief, inclusief dividenden en kapitaaluitkeringen (zelfs als ze worden herbelegd in plaats van contant te worden ontvangen) verhogen de basis. In het bovenstaande voorbeeld, als uw aandeel drie jaar lang een dividend van $ 1 per aandeel zou ontvangen, zou uw basis toenemen tot:

$ 510 + (100 x $ 1 x 3) = $ 810

Geld besteed aan verbeteringen aan een actief (zoals bepaalde verbeteringen aan het huis) worden toegevoegd aan de basis van het actief en de afschrijving van het actief wordt afgetrokken van de kostenbasis.

Waarom het belangrijk is:

De basis van een actief wordt erg belangrijk wanneer de eigenaar verkoopt de aanwinst. Het verschil tussen de verkoopprijs en de basis wordt een meerwaarde genoemd (als de verkoopprijs hoger is dan de kostenbasis) of een kapitaalverlies (als de verkoopprijs lager is dan de basis). Meerwaarden zijn over het algemeen alleen belastbaar als de belegger het actief daadwerkelijk verkoopt. Gerealiseerde verliezen kunnen deze winsten vaak compenseren en zo de potentiële vermogenswinstbelastingen van de belegger verlagen. De tijdsduur waarin het actief wordt aangehouden, bepaalt onder meer het belastingeffect van de winst of het verlies. Veranderingen in belastingtarieven kunnen ook van invloed zijn op de bezorgdheid van een belegger over de basis.

De waarde van een actief is meestal gebaseerd op de oorspronkelijke aankoopprijs, maar soms erven mensen activa in plaats van ze te kopen. In deze gevallen wordt de basis van het actief de waarde van het actief op het moment dat de belegger het erven (dit wordt een step-up in basis genoemd).

Vaak sparen beleggers aandelen van dezelfde aandelen tegen verschillende prijzen tijd. Daarom moet hij, wanneer de belegger een deel van de aandelen verkoopt, bepalen welke aandelen uit de "voorraad" zijn verkocht om meerwaarden of verliezen te berekenen. Over het algemeen willen beleggers de belastbare winst minimaliseren door eerst de aandelen met de hoogste basis te verkopen. Als de belegger echter niet kan bepalen welke aandelen die zijn, vereist de IRS het gebruik van de first-in-first-out (FIFO) -methode, wat betekent dat de belegger ervan moet uitgaan dat hij eerst de aandelen verkoopt die het langst worden aangehouden. Deze oudere aandelen hebben mogelijk niet de hoogste basis van de aandeleninventaris van de belegger, waardoor de methode de belastingfactuur van de belegger kan opdrijven.