Uitkeringen leren kinderen niet over geld - jij wel

Veel ouders vertellen me dat ze zich schuldig voelen over emissierechten.

Ze zijn niet consistent over wanneer en hoe ze hun kinderen geld geven. Ze vragen zich af of toelagen gebonden moeten zijn aan klusjes. Zelfs hoe ze geld uitdelen, kan een probleem zijn. Contant geld is het gemakkelijkst, maar veel van wat kinderen willen kopen - downloads van een favoriete show, een speeltje op Amazon, een rijk in Minecraft - vereist plastic.

Ik heb onze dochter als proefkonijn gebruikt om allerlei toestelsystemen en apps te testen, te beginnen toen ze nog maar 3 was.

We zijn begonnen met verdeelde spaarvarkens met secties voor uitgeven, sparen en delen. (Money Savvy Pig en Moon Jar zijn twee opties.) We gingen verder met apps toen meer van haar aankopen online gingen. We hebben iAllowance gebruikt; andere trackers zijn Bankaroo, PiggyBot en Allowance & Chores Bot.

Maar toen landde ze een vaste klant voor haar pet-tending business en op haar dertiende was ze oud genoeg om haar eigen bankrekening te hebben. Nu verdient en beheert ze haar eigen zakgeld. Ze gebruikt onze accounts voor aankopen via iTunes en Amazon, omdat ze een creditcard nodig hebben, maar ik maak eens per maand geld over van haar rekening naar de onze om ze te dekken.

Onderweg leerde ze keuzes maken, bevrediging uitstellen en sparen voor wat ze wilde, inclusief een laptop. Ik ben er echter niet zeker van dat we de vergoeding kunnen crediteren.

Onderzoek wijst uit dat het gedrag van ouders - het voorbeeld dat zij hanteren - en de discussies die zij met hun kinderen hebben over geld, veel belangrijker zijn in het vormgeven van hun toekomstige financiële gezondheid.

Kijken naar wat je doet

In een studie uit 2015 voor het Consumer Financial Protection Bureau, dat onderzoek in ontwikkelingspsychologie, onderwijs en consumentenwetenschap beoordeelde, bleek dat ouders "kritisch" waren in het bevorderen van financieel welzijn bij kinderen.

Ouders hoeven geen gelddeskundigen te zijn om te praten over het belang van uitgestelde bevrediging of het verschil tussen wensen en behoeften, zegt rapportonderzoeker Elizabeth Odders-White, associate finance professor aan de University of Wisconsin, Madison.

"Je hoeft niet te gaan zitten en ingewikkelde, complexe financiële berekeningen met je kinderen te doen," zegt Odders-White. "Je hoeft alleen maar te praten over de beslissingen die je al neemt. 'We moeten dit kopen, we willen dat kopen.'"

Je gedrag telt ook. Uit een recente T. Rowe Price-enquête bleek dat wanneer ouders ten minste drie soorten spaarrekeningen hadden - bijvoorbeeld een noodfonds, een collegefonds en een pensioenrekening - hun kinderen:

• meer kans op eigen besparingen
• minder kans om geld uit te geven zodra ze het hebben
• minder waarschijnlijk hebben gelogen tegen hun ouders over hoe zij geld besteedden

Daarentegen hadden ouders die meer dan $ 5.000 aan creditcardschuld hadden meer kans om kinderen te krijgen die geld uitgeven zodra ze het hebben ontvangen. Hun kinderen verwachtten ook vaker van hun ouders dat ze ze zouden kopen wat ze wilden.

"Uw gedrag wordt opgemerkt door uw kinderen en het wrijft af", zegt Roger Young, senior financieel planner voor T. Rowe Price (en vader van drie tieners).

Het is het gesprek, niet het geld

Uitkeringen lijken daarentegen een veel minder effectief hulpmiddel te zijn om positief financieel gedrag aan te leren. Onvoorwaardelijke vergoedingen - die niet zijn gebonden aan klusjes - kunnen de ergste zijn.

Karweitjes dragen zeker bij aan de ontwikkeling van het karakter van kinderen en het toekomstige carrièresucces, volgens verschillende studies van de Universiteit van Harvard en de Universiteit van Minnesota. Sommige deskundigen op het gebied van kindergedrag zeggen dat klusjes niet betaald moeten worden om het belang van een bijdrage aan het gezin te leren.

Maar expert in financiële geletterdheid Lewis Mandell heeft in zijn eigen onderzoeken en beoordelingen van andermans onderzoek ontdekt dat kinderen die geen vergoeding ontvangen, veel minder dan anderen wisten over sparen, uitgeven en krediet, en dat ze een slechtere arbeidsethos hadden.

De waarde van een uitkering komt van de interactie tussen ouder en kind over financiële zaken, zegt Mandell. Bij het betalen voor klusjes moet de ouder controleren of het werk wordt gedaan en de betaling is een vorm van feedback. Wanneer er geen toelage is, moet het kind verzoeken om geld initiëren en rechtvaardigen, wat leidt tot een geldbespreking.

Zonder die interacties wordt de vergoeding een recht dat inhoudt dat geld niet hoeft te worden verdiend of beheerd, zegt Mandell.

Dus als je je kinderen een vergoeding geeft, leg dan de regels uit (zoals 'wanneer het weg is, het is weg') en vraag wat ze leren ('Ben je blij met wat je hebt gekocht?' Of 'Wat wil je besparen? tot volgende kopen? ").

Als je tegen een uitkering besluit - of vergeet om het de helft van de tijd uit te delen - moet je nog steeds praten over sparen, keuzes maken, plannen voor de toekomst.

En stop niet. Zelfs als jongvolwassene letten uw kinderen op, zegt onderzoeker Odders-White.

"Ze nemen enkele van hun eerste onafhankelijke beslissingen, maar ze kijken nog steeds naar hun ouders om advies," zegt ze.

Liz Weston is een gecertificeerde financiële planner en columnist bij Investmentmatome, een website voor persoonlijke financiën en auteur van 'Your Credit Score'. E-mail: [email protected]. Twitter: @lizweston.

Dit artikel is geschreven door Investmentmatome en werd oorspronkelijk gepubliceerd door The Associated Press.