De case voor een 100% aandelenportefeuille

Van Keith Amburgey

Kom meer te weten over Keith op onze site Vraag een adviseur

Onlangs wilde ik mijn kinderen leren over het concept van geld besparen en rente verdienen. Mijn ouders hebben het me geleerd door een bankrekening te openen. Het probleem is dat banken bijna niets betalen om je geld te houden. Spaarbons met 1% of 2% zijn niet beter. Mijn kinderen zijn gewoon niet erg enthousiast over het vooruitzicht om $ 100 te investeren en geduldig te wachten op een heel jaar (een leven lang voor hen), alleen om een ​​extra $ 1 of $ 2 te ontvangen voor hun problemen! Ze hebben een punt; er is hier een les voor ons allemaal. Uiteindelijk gebruikte ik hun geld om een ​​paar aandelen te kopen als een leeroefening. Dankzij de aandelen van Apple heeft hun portfolio het afgelopen jaar het beter gedaan dan de mijne!

Er is een oude vuistregel over de juiste mix van aandelen en obligaties: het bedrag in aandelen moet 100 min jouw leeftijd zijn. Dus volgens deze regel zou een 55-jarige een portefeuille hebben met 45% aandelen en 55% obligaties. Dit was misschien 25 jaar geleden een goed advies toen de rentetarieven veel hoger waren. Iemand die gelukkig genoeg is om in die periode met een miljoen dollar te stoppen, zou volledig in obligaties van hoge kwaliteit kunnen beleggen en een inkomen van meer dan $ 90.000 [per jaar] hebben. Diezelfde obligatieportefeuille van een miljoen dollar zou vandaag slechts [$ 20.000] inkomsten genereren [jaarlijks]. Dit is geen levensvatbaar pensioenplan!

Het bepalen van de juiste assetallocatie is een gecompliceerde taak en specifiek voor de omstandigheden. Voor dit artikel ga ik dingen vereenvoudigen en veronderstellen dat aandelen en obligaties de enige keuzes zijn, maar in werkelijkheid zijn er vele andere beleggingscategorieën die het overwegen waard zijn, zoals onroerend goed en grondstoffen. Ik ga er ook van uit dat je een tijdshorizon van tien jaar hebt. Gezien deze veronderstellingen zijn er enkele sterke argumenten dat de meeste - zo niet alle - van uw portefeuille aandelen zouden moeten zijn:

1. Betere beleggingsopbrengst: Aandelenbeleggers kopen feitelijk gedeeltelijk het eigendom van de winst van een bedrijf. Er is geen garantie dat deze winst constant zal blijven. Er is ook geen garantie dat de prijs die men betaalt voor elke dollar winst (de P / E-ratio) constant zal blijven. Maar op de lange termijn is het handig om na te denken over aandelenbezit als eigendom in een stroom van winsten. Kopers van beleggingsfondsen of exchange-traded funds (ETF's) die de S & P 500 volgen (zoals de S & P ETF "SPY") genieten van een impliciete winststroom van bijna 7% op hun investering. Dit is de "opbrengstopbrengst", berekend als de inverse van het P / E-veelvoud (winst / prijs). Sommige van deze winsten worden uitgekeerd als dividenden, sommige worden opnieuw geïnvesteerd in de bedrijven. Naarmate de winst groeit, groeit ook deze 7% winst. Ondertussen leveren obligaties slechts ongeveer 2 tot 3% op, zonder de mogelijkheid van een toename gedurende de looptijd van de obligatie.
2. Superieure cashflow: Er zijn veel aandelen waar het dividend op de aandelen daadwerkelijk hoger is dan het rendement op een obligatie uitgegeven door de dezelfde bedrijf. Sterker nog, deze dividenden stijgen in de loop van de tijd, vertegenwoordigen slechts een deel van de totale winst van de onderneming en worden gunstiger belast dan obligatierente. De aandelen van GE bijvoorbeeld hebben momenteel een dividendrendement van 3,4%. Ondertussen levert GE's 6-jarige lening slechts 3% op.
3. Betere track record: Het gemiddelde jaarlijkse rendement van aandelen over de afgelopen 87 jaar is 10,2% vergeleken met 5,5% voor obligaties. Gezien de huidige rentetarieven is het wiskundig zeker dat obligaties slechter zullen zijn dan hun historische gemiddelde als ze tot het einde van de looptijd worden aangehouden.

Dus, ben ik echt van mening dat een 55-jarige planning om met pensioen te gaan over 10 jaar 100% van hun spaargeld in aandelen zou moeten stoppen? In theorie, ja, maar in werkelijkheid heb ik heel weinig klantenportefeuilles bij of dicht bij 100% aandelen vanwege het kortetermijnrisico. De meeste kunnen deze volatiliteit niet beheersen. Misschien heb ik gelijk als ik 10 jaar kijk, maar als de markt volgend jaar crasht, zouden mijn klanten me waarschijnlijk ontslaan voordat ik de kans had gehad om te bewijzen dat ze gelijk hadden! Toch stel ik een veel hogere stockallocatie voor dan normaal, met name voor pensioen- en andere langetermijnbeleggingsportefeuilles.