Werkloosheid Definitie & Voorbeeld |

Wat het is:

Werkloosheid treedt op wanneer iemand geen baan heeft. In de financiële wereld is de term vaak een afkorting van het werkloosheidspercentage, dat wil zeggen het percentage werkzame personen in de beroepsbevolking van een land die ouder zijn dan 16 jaar en actief op zoek zijn naar werk.

De formule voor werkloosheid is:

Aantal werklozen / totale beroepsbevolking

Hoe het werkt (voorbeeld):

Het Bureau of Labor Statistics meldt de werkloosheid in zijn verslag over de werkgelegenheidssituatie, dat op de eerste vrijdag van elke maand om 8:30 uur EST wordt vrijgegeven. Het rapport onthult het huidige werkloosheidspercentage, de verandering in het werkloosheidscijfer en andere arbeidsstatistieken. Het rapport bevat gegevens voor één week van de maand, die altijd de twaalfde dag van die maand bevat. De gegevens in het rapport zijn afkomstig van enquêtes van meer dan 250 delen van de Verenigde Staten en uit bijna alle belangrijke sectoren. Er worden twee enquêtes gehouden: de huishoudensenquête, die 60.000 huishoudens interviewt, en de bedrijfsenquête, waarin gegevens worden beoordeeld van 160.000 niet-agrarische bedrijven en instanties.

Het is belangrijk op te merken dat werkloosheid verschilt van niet werken. Sommige mensen kunnen full-time op school werken, thuis, gehandicapt of met pensioen. Ze worden niet beschouwd als onderdeel van de beroepsbevolking en worden daarom niet als werkloos beschouwd. Alleen mensen die niet werken en op zoek zijn naar werk of wachten om terug te keren naar een baan worden als werkloos beschouwd.

Er zijn drie soorten werkloosheid. Wrede werkloosheid bestaat wanneer een gebrek aan informatie voorkomt dat werknemers en werkgevers zich van elkaar bewust worden. Het is meestal een neveneffect van het zoeken naar werk en kan toenemen wanneer de werkloosheidsuitkeringen aantrekkelijk genoeg zijn om het zoeken naar werk te verlengen. Structurele werkloosheid treedt op wanneer veranderende markten of nieuwe technologieën de vaardigheden van bepaalde werknemers overbodig maken. Cyclische werkloosheid treedt op wanneer er sprake is van een algemene daling van de bedrijfsactiviteit in combinatie met een typische economische cyclus.

Er zijn vier soorten werklozen en het is belangrijk op te merken dat niet alle werklozen werkloos zijn omdat ze hun laatste baan verloren hebben. Werkverliezen zijn inderdaad mensen die zijn ontslagen of ontslagen, tijdelijk of permanent. Werknemers zijn echter mensen die vrijwillig hun baan hebben verlaten, en de omvang van deze groep kan zelfs wijzen op vertrouwen in de kracht van de economie. Herintredende mensen zijn mensen die een tijdje de beroepsbevolking hebben verlaten en nu terugkeren, zoals ouders die zijn vertrokken om families op te voeden of degenen die zijn vertrokken om aanvullende scholing te volgen. Nieuwkomers zijn mensen die voor het eerst werk zoeken.

Een zekere mate van werkloosheid zal altijd aanwezig zijn in een economie, omdat industrieën uitbreiden en inkrimpen, naarmate technologische vooruitgang plaatsvindt, aangezien nieuwe generaties de arbeidsmarkt betreden en zolang werknemers kunnen werken. zoek vrijwillig naar betere kansen. Daarom zijn de meeste economen het erover eens dat er een natuurlijke werkloosheidsgraad is in de economie (meestal 4% -6%). Dit natuurlijke percentage wordt het sterkst beïnvloed door het aantal jeugdige werknemers in de beroepsbevolking, die meer werkloosheid ervaren als ze van baan veranderen en in en uit de arbeidsmarkt stappen, en overheidsbeleid dat werkgelegenheid of het scheppen van banen kan ontmoedigen (zoals een hoog minimumloon, hoge werkloosheidsuitkeringen en lage alternatieve kosten in verband met ontslagneming.

Waarom het belangrijk is:

Werkgelegenheid is de primaire bron van persoonlijk inkomen in de VS en dus een bron van economische groei. Dit is vooral de reden waarom werkloosheid, die een achterlopende indicator is, veel informatie kan verschaffen over de toestand van de economie en over bepaalde sectoren van die economie. Hoge werkloosheid bijvoorbeeld, wijst in het algemeen erop dat een economie achterblijft of een dalend bruto binnenlands product vertoont, wat wijst op een zwakke vraag naar arbeid, onproductief arbeidsbeleid of verkeerde afstemming tussen de eisen van werknemers en werkgevers. Lage of dalende werkloosheid kan wijzen op een toename van het aanbod van wat de nieuwe banen ook produceren, wat duidt op een groeiende economie. Werkloosheid kan ook wijzen op veranderingen in industriële sectoren. Wijzigingen in een functiegroep, zoals bouwtaken, kunnen bijvoorbeeld veranderingen in andere economische maatregelen signaleren, zoals start van de woning. Om deze redenen is werkloosheid een van de meest gebruikte economische indicatoren en wordt de tijdigheid ervan bijzonder op prijs gesteld.

Omdat de werkloosheidsstatistieken zo zwaar worden gerekend, kunnen verschillen tussen het verwachte werkloosheidspercentage en het gerapporteerde cijfer andere delen van de economie beïnvloeden. Een onverwacht lage werkloosheid kan bijvoorbeeld de Federal Reserve motiveren om de rente te verhogen om een ​​mogelijk oververhitte economie in te dammen, en dit heeft weer invloed op de aandelen- en obligatiekoersen. De valutamarkten zijn met name gevoelig voor werkloosheidspercentages, omdat een onverwachte daling van de werkgelegenheid meestal overeenkomt met een stijging van de waarde van de Amerikaanse dollar.

Er is enige controverse over de wijze waarop werkloosheid wordt gemeten. Het enquête-overzicht telt bijvoorbeeld alleen werknemers van bedrijven die loonaantallen geven, waardoor zelfstandigen worden uitgesloten. Evenzo wordt de relatief kleine omvang van de enquête onder huishoudens vaak bekritiseerd vanwege het introduceren van volatiliteit in de berekeningen. Bovendien stellen critici dat sommige werknemers ten onrechte zijn gecategoriseerd. Ontmoedigde werknemers worden bijvoorbeeld niet als werklozen beschouwd, omdat ze niet langer op zoek zijn naar werk, ook al zouden de meeste mensen werk aanvaarden als het wordt aangeboden. Deeltijdwerknemers worden beschouwd als werknemers, zelfs als ze slechts één uur per week werken. Mensen in de ondergrondse economie (zoals drugsdealers of prostituees) of mensen die werkgelegenheid weigeren die minder betaalt dan welvaart, voedselbonnen en andere vormen van overheidssteun worden ook als werkloos beschouwd. Deze meet controverses zijn de reden waarom veel analisten de werkgelegenheidsgraad (die niet eenvoudigweg 1 minus de werkloosheidsgraad is - het wordt apart gemeten door het Bureau of Labor Statistics) - een betere indicatie van de beschikbaarheid van banen zijn.