Deze nieuwe creditcardvergoeding kan u voor altijd van plastic afhouden |

Bijgewerkt: 13 juli 2012 om 16.36 uur

Ik betaal bijna alles met mijn creditcard.

Ik heb zelfs $ 2 aankopen gedaan met mijn kaart.

Waarom? Miles. Vanwege onze kleine obsessie zijn mijn vrouw en ik in staat geweest om zonder kosten naar Tokio, Rome en andere wereldsteden te reizen.

We kunnen dit doen omdat we gedisciplineerd zijn. We betalen alles met onze kaart, maar we betalen onze kaart elke maand uit. Dat weerhoudt ons ervan om te worden gehekeld door financiële kosten, die in de loop van de tijd kunnen oplopen tot veel meer dan de kosten van een vliegticket.

Het was echter niet altijd zo gemakkelijk voor mij. In de twintig was ik aan het verdrinken in creditcardschuld. Ik ben een paar jaar geleden gaan hurken en betaalde elke cent die ik had aan mijn creditcardmaatschappij. Toen ik die schuld eenmaal had overwonnen - vijf cijfers waard - was ik vastbesloten om creditcards voor mij te laten werken, in plaats van tegen mij.

Dat heb ik ongeveer een decennium gedaan; echter, een schijnbaar op handen zijnde wijziging van de regel kan me dwingen mijn plan te heroverwegen.

Het rechtsgeding dat de manier waarop u betaalt kan veranderen

Dit is wat er gebeurt:

Kroger, Payless ShoeSource, Safeway en anderen hebben Visa en MasterCard aangeklaagd en verschillende grote banken, die zeggen dat de betrokken partijen hebben gezworen met het opzetten van zogenaamde interchange fees.

Telkens wanneer u een creditcard of betaalpas gebruikt, betaalt de winkelier een vergoeding aan de uitgever van de kaart, meestal 2% of meer van de aankoopprijs. Recente financiële hervormingswetgeving sneed deze tarieven aanzienlijk voor debetkaarten, maar liet de interbancaire vergoedingen voor creditcard onveranderd.

Waarom retailers gek zijn

Hoewel Visa en MasterCard de interbancaire vergoedingen niet verzamelen - de banken doen dat - stellen ze de regels vast voor de manier waarop de kosten in rekening worden gebracht. Het maakt deel uit van het contract dat een winkelier ondertekent bij de creditcardnetwerken om de creditcard in zijn winkels te accepteren. Winkeliers die deze regels overtreden, kunnen dit type kaart mogelijk niet meer in hun winkel accepteren.

Dit is het probleem van de winkeliers: ze voelen zich verlamd en profiteren van de creditcardnetwerken.

De retailerovereenkomsten van Visa en MasterCard verbieden bijvoorbeeld typisch detailhandelaren om een ​​toeslag toe te voegen aan aankopen gedaan met een creditcard. (Volgens Consumerist.com, American Express en Discover - die geen deel uitmaken van deze rechtszaak - hebben minder beperkende regels voor creditcardtoeslagen.) Met andere woorden, als u een iPhone koopt bij Target, moet Target u hetzelfde in rekening brengen prijs voor die telefoon, of u nu plastic of contant gebruikt. Dat is waar, ook al wordt Target geraakt met een interbancair tarief van $ 4 op de aankoop van een creditcard - 2% van $ 200.

Dat zal waarschijnlijk veranderen. <> Op 13 juli kondigden Robbins, Geller, Rudman en Dowd LLP, een advocatenkantoor voor de handelaren die bij de zaak betrokken waren, een regeling aan die zij "de grootste antitrustregeling in de geschiedenis" noemden. "

Als onderdeel van die regeling, volgens een verklaring van het advocatenkantoor, hebben" Visa, MasterCard en de banken, waaronder JP Morgan Chase, Bank of America, Citibank, Wells Fargo, Capital One en andere grote banken, ingestemd met een fonds van $ 6,05 miljard oprichten om claims van verkopers te betalen. " Visa en MasterCard verminderen bovendien de interbancaire vergoedingen gedurende acht maanden, terwijl nieuwe regels worden geïmplementeerd.

Tot slot meldt de Wall Street Journal dat de regeling verkopers ook toestaat hogere prijzen aan te rekenen aan klanten die met plastic betalen.

Dat laatste deel trok echt mijn aandacht. Dat betekent dat het snel meer kan kosten om met een creditcard te kopen dan met contant geld. Om het eerdere voorbeeld voort te zetten, kan Target iemand $ 200 in rekening brengen voor het kopen van een iPhone met contant geld, terwijl iemand $ 204 in rekening wordt gebracht voor het kopen van de identieke telefoon met een creditcard.

Een gamewisselaar

Ik begrijp de redenen van de retailers voor hengelen voor de toeslag. Ze proberen tenslotte alleen de kosten van die interbancaire vergoedingen terug te verdienen. Het zijn gewoon zaken.

Voor mij zou het echter een game-changer kunnen zijn. Als ik extra moet betalen voor alles wat ik met een creditcard koop, heeft het geen zin om al die frequente vliegermijlen te verzamelen om te proberen grote reizen te maken. Het zou gewoon niet financieel kloppen.

Dit is waarom:

- Stel dat u $ 1.000 per maand uitgeeft aan uw creditcard - geen ongebruikelijk bedrag voor diegenen die geobsedeerd zijn door mijlen - voor een totaal van $ 12.000 in creditcarduitgaven per jaar.

- Stel dat elke retailer u 3% oprekent voor het gebruik van uw kaart in plaats van contant.

- Dat is $ 360 per jaar aan extra kosten.

Nu krijgt u met $ 360 niet elk jaar een vlucht naar Tokio, maar met wat voorbereidend werk kan het u zeker van New York naar Los Angeles brengen. En over vijf jaar - hoe lang het ook mag duren om voldoende frequent vliegergemiddeld vermogen te besparen voor een internationale reis - zou je $ 1800 aan extra betalingen kunnen zien alleen al voor het gebruik van je creditcard.

Nee, bedankt. Ik zal contant betalen als dat gebeurt. En ik zou zeker ook niet de enige zijn, en daarom hebben Visa, MasterCard en creditcarduitgevers zo lang en zo hard gevochten om deze regels te handhaven. We houden immers van het gemak van creditcards, maar zouden er net zo dol op zijn als - bovenop de financieringskosten en alle andere kosten verbonden aan een creditcard - de prijs van een individueel item omhoogging alleen omdat we de kaart?

Hoe het scenario met de slechtste zaak kan worden vermeden

Het is mogelijk dat dit nachtmerriescenario echter niet zou werken.

Allereerst zijn de toeslagen illegaal in 10 staten - inclusief Californië, Texas, New York en Florida - dus mensen in die staten hoeven zich daarover geen zorgen te maken.

Ook valt nog te bezien hoe de verlaging van interbancaire vergoedingen eruit zal zien. Als er een limiet is vastgesteld voor de kosten, wordt de wiskunde voor consumenten minder belastend. Als u bijvoorbeeld een tv koopt met een creditcard van $ 1.500, kan een toeslag van 2% betekenen dat u $ 30 meer betaalt alleen voor het betalen met plastic. Maar een bedrijf zou deze kosten op $ 10 kunnen drukken voor een enkele transactie, wat betekent dat de impact niet zo groot zou zijn als het zou kunnen zijn.

Of misschien, zoals Consumerist zei: "Door verkopers toe te staan ​​om toeslagen voor creditcardaankopen aan te gaan, zou het creditcardmaatschappijen dwingen hun swipe-kosten te verlagen en daadwerkelijk met elkaar concurreren. Het idee is dat als de swipe-kosten voor handelaren naar een acceptabeler niveau gedaald, dan zouden ze voor klanten van creditcardlanden geen toeslag hoeven te betalen. "

Ik zal het geloven als ik het echter zie.

Het investeringsantwoord:

Het is een goed moment om opnieuw te beoordelen wat u wilt van uw creditcard. Hoewel de werkelijke impact van deze gerapporteerde nederzetting misschien al enige tijd niet wordt gevoeld, kunt u dit gebruiken om de voordelen van uw kaart opnieuw te onderzoeken.

Bijvoorbeeld, als u ooit veel hebt gereisd maar niet het is misschien slim om over te schakelen naar een geld-terug-kaart. Of, als u nog steeds dezelfde creditcard gebruikt die u jaren geleden gebruikte toen uw tegoed vreselijk was, overweeg dan over te schakelen naar een betere creditcard - met een lagere APR en een betere kostenstructuur.