Sovereign Credit Ratings verklaard: Hoeveel doen ratingverlagingen op aandelenmarkten?

Door Jonathan Hwa, Gastbijdrager.

Wat zijn de gevolgen voor de markten op korte tot middellange termijn voor neerwaartse ratings?

Op dit moment geven Moody's en Fitch de VS nog steeds een AAA-topklasse, maar S & P degradeerde de VS naar AA + na het schuldenplafonddebacle van 2011. Ondertussen ondervindt Europa momenteel een daling van de kredietwaardigheid met kredietverlagingen in de 'Eurozone' - en de wereld - in het afgelopen jaar.

Nu al het gepraat over de verslechterende begrotingssituaties overal ter wereld en de daaruit voortvloeiende gevolgen voor de kredietwaardigheid van overheden, is het de moeite waard om te vragen welk effect dit zal hebben op aandelenmarkten. De onderstaande berekeningen geven kwantitatief bewijs dat, afgezien van de eerste reflexmatige reacties, de markten worden bewogen door de factoren die bijdragen tot veranderingen in ratings, en niet door de downgrades zelf.

Wat zijn credit ratings?

Een rating wordt toegekend door bepaalde objectieve externe bureaus, waarvan de belangrijkste drie Moody's, Fitch en Standard & Poor's zijn. Het doel van een kredietrating is om het vermogen van een debiteur om schulden af ​​te lossen en de kans op wanbetaling te evalueren; beide landen en bedrijven kunnen deze beoordelingen krijgen toegewezen. S & P vertegenwoordigt dit met een schaal die van AAA de meest kredietwaardige naar D gaat als in default. In grote lijnen bepalen deze bureaus ratings door de kredietgeschiedenis van de schuldenaar en toekomstige economische vooruitzichten te onderzoeken. Een snelgroeiend land met optimistische verwachtingen zoals China krijgt bijvoorbeeld een hogere rating van AA-, terwijl een land in recessie met een zwakkere kredietgeschiedenis zoals Portugal een relatief slechte rating heeft van BB.

U ziet dat de soevereine kredietratings van S & P relatief bimodaal zijn, met een groot aantal landen met een AAA-rating en vele anderen in de non-investment grade B tot BB-range.

Waarom zijn credit ratings belangrijk?

Kredietratings worden universeel gebruikt als een indicator van kredietwaardigheid. Landen en bedrijven met een hoge kredietwaardigheid betalen een lagere rente, terwijl die met een lage rating hoge rente betalen. De Verenigde Staten betalen bijvoorbeeld momenteel 1,6% van hun 10-jarige lening, terwijl Portugal 7,6% betaalt. Deze rendementen en ratings worden vaak gebruikt als een proxy voor de economische kracht en politieke stabiliteit van de respectieve landen.

Wijzigingen in de kredietwaardigheid van een land zijn over het algemeen sterk bekend, zoals de verlaging van S & P's in de Verenigde Staten afgelopen zomer van AAA naar AA + (weergegeven door de rode lijn in de onderstaande grafiek). De werkelijke impact van deze verlaging is echter dubieus, omdat de rendementen op staatsobligaties zelfs enigszins zijn afgenomen in een enigszins paradoxale vlucht naar 'veiligheid', omdat beleggers nog meer wilden lenen om geld te lenen aan zogenaamd risicovolle Uncle Sam.

*data van Yahoo Finance

Deze discrepantie tussen de ratingverlaging en de reactie op de financiële markten duidt erop dat de acties van ratingbureaus geen grote impact hebben op aandelen en obligaties na de aanvankelijke reflexmatige reactie. Hoewel er argumenten zijn voor en tegen de relevantie van een downgrade van de kredietratings op de markten, wordt dit probleem vanuit een statistisch oogpunt bekeken om te bepalen of beleggers werkelijk geven om wat de agentschappen denken.

Zijn credit ratings echt van belang?

Onderzoek met behulp van credit-rating geschiedenissen en aandelenindexniveaus van ontwikkelde landen in de afgelopen 15 jaar toont dat soevereine kredietwaardigheidsverlagingen hebben geen statistisch significante impact op de aandelenkoersen.

In het bijzonder was het gemiddelde incrementele rendement op de aandelenindex van het betreffende land voor de maand na een ratingverlaging in tegenstelling tot de voorgaande maand -2.9% met een betrouwbaarheidsinterval van 95% van -13,9% tot 8,0%. Dit betekent dat in de geselecteerde landen de respectieve aandelenindex gemiddeld wordt uitgevoerd 2,9% slechter voor de maand na een ratingverlaging. Aangezien het betrouwbaarheidsinterval eenvoudig nul omvat, is deze historische prestatie echter zo onvoorspelbaar dat het verschil niet statistisch significant is.

De resultaten voor upgrades van de kredietwaardigheid van overheden zijn in tegenstelling tot downgrades vergelijkbaar, met oplopend rendement van 3,1% en een betrouwbaarheidsinterval van 95% van -5,2% tot 11,4%.

We kunnen uit deze resultaten twee gerelateerde conclusies trekken; Ofwel de aandelenmarkt geeft niet echt om rating-upgrades en downgrades na de aanvankelijke reflexmatige reactie, of veranderingen in ratings liggen maanden voor de hand voor beleggers voordat ze formeel worden aangekondigd. In ieder geval is het duidelijk dat beleggers zich niet zozeer moeten bekommeren om een ​​mogelijke verlaging van de rating in de VS als wel om de onderliggende redenen.

Wat betekent dit voor financiële markten?

Ratingbureaus werken met dezelfde gegevens die beschikbaar zijn voor het grote publiek. Ondanks het veronderstelde belang dat aan hun ratings wordt toegeschreven, suggereren de gegevens dat de markt heeft erkend dat downgrades op zichzelf niets betekenen. De markt beweegt zich op echte gegevens, niet op de achteraf geziene acties van externe ratingbureaus.

Standard & Poor's kunnen de Verenigde Staten in 2013 zelfs nog verder verlagen, afhankelijk van waar we landen op de fiscale klif en het volgende schuldplasmadiscussie, maar de markt weet dat ratings zelf niet relevant zijn.Verwacht niet dat ze de drijvende kracht achter elke actie op de aandelenmarkt zijn, afgezien van intraday-prijsbewegingen. Verplaats eerder uw aandacht naar de onderliggende problemen. Een belegger die zijn transacties rond de fiscale klif volledig begrijpt en structureert, verkeert in een veel betere positie dan de belegger die dit doet rond de achterlopende indicator van een verlaging van de kredietwaardigheid.