Prijsefficiëntie Definitie en voorbeeld |

Wat het is:

Prijsefficiëntie verwijst simpelweg naar de vraag of de prijs van een beveiliging alle beschikbare informatie over de beveiliging.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Neem bijvoorbeeld aan dat Bedrijf XYZ een openbaar bedrijf is dat voor $ 15 per aandeel handelt. Maandag bracht het bedrijf zijn laatste kwartaalverslag uit, waarin informatie wordt gegeven over zijn activiteiten, marges en management. Het rapport geeft aan dat bedrijf XYZ voornemens is om ABC volgend kwartaal over te nemen en dat de overname de winst van het bedrijf in december zal verdubbelen.

Prijsefficiëntie betekent dat beleggers en analisten deze informatie ontvangen zodra deze wordt vrijgegeven en vervolgens nieuwe ideeën vormen over wat de juiste prijs is voor de voorraad van bedrijf XYZ op basis van die informatie en al het andere dat ze over bedrijf XYZ weten. Sommige van deze informatie, zoals reputatiegegevens, is niet gemakkelijk meetbaar of tastbaar, maar beïnvloedt desalniettemin de waarde van de aandelen. In ons voorbeeld, als de financiële prestaties van bedrijf XYZ beter zijn dan verwacht, zullen beleggers het bedrijfs XYZ-aandeel waarschijnlijk meer waarderen dan voorheen voordat de kwartaalinformatie verscheen.

Echter, als om een ​​of andere reden slechts een paar mensen toegang hadden tot een een extra stuk bedrijfs XYZ-informatie (bijvoorbeeld dat de overname pas laat volgend jaar zou kunnen sluiten), dan zou de prijsefficiëntie kunnen dalen. De meeste beleggers zouden zich niet bewust zijn van de informatie en kunnen dus nog steeds het gevoel hebben dat de aandelen $ 20 waard zijn. Maar sommige beleggers die bekend zijn met de verwervingsvertraging, hebben wellicht een heel ander beeld van de waarde van de aandelen van bedrijf XYZ (en een oneerlijk handelsvoordeel). De prijs van bedrijf XYZ zou niet alle beschikbare informatie weergeven.

Waarom het belangrijk is:

Prijsefficiëntie is een centraal principe van moderne markten. Hoe sneller en nauwkeuriger de informatie, des te nuttiger het is en des te "correcter" de aandelenkoersen zijn. Wanneer informatie beschikbaar is voor sommige mensen maar niet voor anderen, worden de markten minder stabiel, minder transparant en per definitie minder efficiënt. De efficiënte markthypothese, die in 1952 door Harry Markowitz werd ontwikkeld, neemt het idee van prijsefficiëntie op. Door het verwachte rendement, de standaarddeviatie en de covarianties van een reeks effecten te evalueren, kunnen beleggers volgens de theorie bepalen welke combinaties of portefeuilles het maximale verwachte rendement voor verschillende risiconiveaus genereren. Eén versie van de efficiënte markthypothese, de zwakke vorm, stelt dat effectenprijzen alleen publiek beschikbare informatie weergeven; de sterke vorm van de efficiënte markthypothese stelt dat effectenprijzen zowel publieke als insiderinformatie weerspiegelen.