Bestaat de autoverzekering nog steeds?

Michigan-chauffeurs betalen gemiddeld $ 983,60 per jaar voor autoverzekeringen. Als dat veel lijkt, beschouw dan dat cijfer inclusief tarieven in Detroit, die gemiddeld $ 10.723,22 zijn. Sommigen beweren dat de inkomens en huidskleuren van veel inwoners iets te maken kunnen hebben met de torenhoge tarieven. Ze zeggen dat de verzekeringsmaatschappijen van Michigan zich bezighouden met een discriminerende praktijk en het creëren van een zogenaamde redline autoverzekering.

Detroit is niet de enige. Een recent onderzoek door de Consumentenbond van Amerika heeft uitgewezen dat bestuurders die in een inkomenscode met een laag inkomen leven meer betalen voor autoverzekeringen dan andere, meer welgestelde - en vaak wittere - chauffeurs. Maar geeft schuld voor hogere stedelijke premies echt de schuld, of leidt een hoger risico tot hogere prijzen?

Verzekeringsmaatschappijen ontkennen dat redlining nog steeds bestaat, maar critici beweren dat het de prijzen opdrijft en de toegang tot eigendommen en autoverzekeringen in buurten die het meest bescherming nodig hebben, verlaagt.

Wat is redlining?

Onderzoekers gebruiken de term 'redlining' om naar een paar verschillende praktijken te verwijzen.

"De duidelijkste manier om erover na te denken, is de weigering om een ​​verzekering af te sluiten of de voorwaarden te variëren waaronder een verzekering beschikbaar is die niets te maken heeft met het risico van de aanvrager, een proces dat zich meer zal voordoen in buurten met grote concentraties van mensen van kleur, "zei Gregory Squires, voorzitter van de afdeling sociologie aan de George Washington University.

Wanneer onderzoekers over redlining praten, praten ze meestal over de weigering om beleid te schrijven.

In de jaren zestig werden volgens Squires "risicovolle" (d.w.z. voornamelijk minderheid) ZIP-codes vaak in rood op de kaarten van verzekeraars geschetst, wat zones aangeeft waar agenten geen beleid moesten schrijven.

Bedrijven hebben ook lang aangenomen wat Squires 'willekeurige acceptatierichtlijnen' noemt, die bleven bestaan ​​nadat de meeste kaarten waren verdwenen. "Sommige bedrijven zouden geen beleid schrijven voor huizen die ouder zijn dan 50 jaar of minder dan $ 100.000 waard zijn. Deze doelgerichte minderheden die eerder in oudere huizen met een lagere waarde woonden."

Andere onderzoekers hebben het idee onderzocht dat het prijsbeleid van verzekeraars in minderheidsbuurten niet in verhouding staat tot het risico, waardoor het moeilijk wordt voor bewoners om een ​​goedkope verzekering te vinden. Sommigen noemen dit ook redlining of reverse redlining. Sommige inwoners en politici van Detroit beschuldigen verzekeraars van redlining in hun stad, waar een verhuizing van twee blokken naar de stadsgrenzen van Detroit kan leiden tot duizenden dollars extra autoverzekeringskosten.

Vertellen verzekeringsmaatschappijen nog steeds een herhaling?

Verzekeraars zeggen dat redlining iets uit het verleden is. Rechtszaken hebben de aandacht gevestigd op de meeste discriminerende acceptatierichtlijnen en bedrijven kunnen ras of etniciteit niet overwegen bij het bepalen van het prijsbeleid. Als huiseigenaren of bestuurders in stedelijke gebieden geen verzekering kunnen krijgen - of als het onbetaalbaar is - raden verzekeraars aan dat de prijsstelling de risico's weergeeft die de verzekerde of zijn omgeving met zich meebrengt.

Martin Grace, professor risicomanagement aan de Georgia State University, vindt dat het voor verzekeraars erg moeilijk is om discriminerende praktijken te handhaven. "Als je herfinanciert, ben je bijna altijd op de markt voor een nieuwe verzekering. En huiseigenaren verzekering is echt competitief. Maar als iemand 50 jaar geleden zijn huis kocht, met een beleid met zeer hoge tarieven erin verankerd, dan nog kunnen ze dat bedrijf hebben."

Hij voegt eraan toe: "Ik denk dat het mogelijk is dat bedrijven kunnen discrimineren, maar als ze zouden worden en het zou worden ontdekt, zou het zo'n blauw oog zijn."

De professoren Paul Ong en Michael Stoll van de Universiteit van Californië in Los Angeles hebben echter aanwijzingen gevonden dat het prijsbeleid van verzekeringsmaatschappijen anders is in wijken met een laag inkomen. In hun paper "Redlining of Risk?" Ontdekte het tweetal dat hogere risicofactoren - waaronder criminaliteit en claimpercentages - hogere premies veroorzaakten in de door minderheden gedomineerde postcodes van Los Angeles, maar ze verklaarden niet alle prijsverschillen tussen deze en meerderheid witte buurten.

Ong en Stoll ontdekten dat bestuurders in lage inkomenswijken met een zwarte achtergrond gemiddeld $ 154 meer aan verzekeringen betaalden dan hun hogere inkomens of witte tegenhangers. Slechts 11% van de kloof was te wijten aan risico's.

"Nadat we ons eerste resultaat hadden vrijgegeven, wilde de verzekeringssector dat we het onderzoek zouden herbekijken met" betere "gegevens die ze zouden verstrekken," zei Ong. "Na onderhandelingen en vertragingen hebben ze besloten niet mee te werken."

Zelfs als verzekeraars geen gebruik kunnen maken van ras om te schrijven of prijsbeleid te voeren, en zelfs als risico en prijzen in lijn liggen, beweert Squires dat verzekeraars nog steeds kunnen discrimineren. "Je ziet nog steeds aan de hand van waar agenten hun kantoren openen. Veel verzekeringsmaatschappijen gebruiken kredietinformatie ook als een acceptatietool, wat problematisch is omdat het niets zegt over het verzekeringsrisico van een persoon. En het gebruik van deze rapporten heeft een negatief effect op raciale en etnische minderheden, die over het algemeen lagere creditratings hebben."

Is er sprake van redlining?

"Redlining om etnische, gender of religieuze redenen is ongepast," zei Ron Garcia, voormalig senior adjunct-directeur van Fannie Mae. Maar naar zijn mening heroverwegen bedrijven en particulieren vaak op andere manieren. "Kapitaalmarkten herwaarderen overal.Starbucks opent alleen waar ze een rendement op hun investering kunnen krijgen, gebaseerd op de gemeenschap. U bepaalt zelf waar u wilt winkelen op basis van waar u zich op uw gemak voelt. "

Toch erkent hij dat verzekeringsmaatschappijen een grotere verantwoordelijkheid hebben tegenover consumenten dan coffeeshops. "We hebben allemaal een belang in mensen met een autoverzekering. Als we een ongeluk krijgen, willen we dat de persoon bij wie we een ongeluk hebben [verzekerd], 'zei hij.

Niemand hoeft te rijden of een huis te bezitten. Maar het vermogen om te rijden vergroot de kansen op werk en, zoals Squires zegt, "de niet-beschikbaarheid van huiseigenaren verzekering" - een voorwaarde voor woningkredieten - "maakt het eigendom van een woning niet beschikbaar."

"Wijken die het slachtoffer worden van redlining worden ook het slachtoffer van roofzuchtige leningen, voedselwoestijnen en armere scholen. Onbeschikbaarheid van de verzekering is gewoon een nieuwe ziekte ", zei Squires.

Wat kunnen consumenten doen aan dure verzekeringspremies?

Of het nu het gevolg is van discriminatie, huiseigenaren en bestuurders in steden betalen meestal meer voor hun verzekering.

Grace vermoedt dat dit gematigd zal zijn naarmate de premies gedetailleerder worden. "Nu hebben verzekeraars en makelaars toegang tot betere informatie over specifieke woningen. Vroeger dachten ze gewoon dat elk huis in een oudere buurt brandgevaarlijk was. '

In de tussentijd kun je altijd een vergelijkingswinkel vinden. Daarnaast adviseert Garcia consumenten om te zoeken naar overheidsprogramma's die verzekeringen mogelijk meer beschikbaar of betaalbaar maken. California's low-income autoverzekering programma is een goede plek voor sommige bestuurders om te beginnen.

Als consumenten bewijs van discriminatie hebben, kunnen ze ook een klacht indienen bij hun staatspolitiecommissie, het ministerie van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling (HUD) of het ministerie van Justitie. Squires stelde ook voor contact op te nemen met de National Fair Housing Alliance. "Dat is misschien wel uw meest effectieve verhaal," zei hij.

Squires benadrukt dat regeringen ook een rol te spelen hebben. "Het congres zou een wet op het vrijgeven van verzekeringen kunnen vaststellen die vergelijkbaar is met de Home Mortgage Disclosure Act, die bedrijven zou verplichten om de volkstellingen die ze verzekeren te melden."

"De last mag niet liggen bij de slachtoffers van dit proces," voegde hij eraan toe.

Bestuurder- en autofoto via Shutterstock.