Goed nieuws: verkopers kunnen binnenkort een toeslag voor de creditcard van Levy in rekening brengen

We zijn allemaal ziek van vergoedingen, van het controleren van rekeningen tot voorschotten in rekening-courant en buitenlandse transactiekosten. Volgens de Wall Street Journal zou er nog een andere op komst zijn: verkopers zouden binnenkort, in het kader van een schikking met Visa en MasterCard, in staat zijn om een ​​toeslag te berekenen op creditcardhoudende klanten. Is dit een zoveelste poging van Big Retail om geld uit de al moeitewekkende consumenten te persen? Kan zijn. Maar is het een slechte zaak? Niet helemaal.

Achtergrond: Waarom Visa verhoogt de gasprijzen

De kern van de rechtszaak, waarbij grote retailers en verschillende advocaten in het algemeen tegen cardnetwerken Visa en MasterCard komen, ligt in interbancaire vergoedingen: de kosten die een handelaar in rekening worden gebracht telkens een klant plastic gebruikt om een ​​aankoop te doen.

Deze kosten bedragen meestal ongeveer 1-2% van de aankoop, maar zijn een groter percentage van kleine transacties. Dit is de reden waarom u (technisch onwettige) borden ziet als "Minimum $ 10 voor creditcards".

In tal van rechtszaken die in de afgelopen zeven jaar zijn ingesteld, beschuldigden aanklagers (inclusief de grootwinkelbedrijven die lobbyden voor het Durbin-amendement) de kaartnetwerken van prijsafspraken en ontmoedigden ze de concurrentie op swipe-kosten door alleen een Visa-kaart te eisen worden verwerkt op het netwerk van Visa. Hierop is enige waarheid: kaartnetwerken hebben geen prikkel om de fraudebescherming te verhogen, omdat hoge fraude-verliezen hoge interbancaire vergoedingen rechtvaardigen.

De status-quo: een regressieve vermogensoverdracht

Op dit moment kunnen verkopers geen extra kosten in rekening brengen voor creditcards. Dit betekent dat de hogere interbancaire vergoedingen zijn ingebouwd in de prijzen voor iedereen. Creditcardhouders verdienen beloningen, die de hogere prijs van hun aankopen compenseren. Niet-creditcard-houders hebben hogere prijzen en geen compensatie.

In de huidige situatie subsidiëren niet-creditcardgebruikers de plastic swipers, net zoals degenen die voedsel van vliegmaatschappijen haten, subsidiëren de gratis-lunch-eters en restaurant-gaande vegetariërs hun carnivoor-metgezellen.

Maar in dit geval is de verdeling groter. Ten eerste zijn de prijzen hoger op basisbenodigdheden en aflaten: van latte tot winterjassen. Ten tweede is de socio-economische kloof tussen creditcardhouders (vooral de high-end beloningen van creditcardhouders) alleen maar verergerd door de financiële crisis. Prime-klanten, wier kaarten de hoogste interbancaire vergoedingen hanteren, worden verleid met ongekende beloningen. Iedereen met minder dan stellair krediet moet het hoofd bieden aan schichtige geldschieters met strakke beursstrings.

Interbancaire vergoedingen creëren een subsidie ​​van de armen aan de rijken. De gelukkigen die beloningen kunnen krijgen, gebruiken ze, waardoor de kosten van verkopers stijgen en dus prijzen voor iedereen, niet alleen de klanten die de hoge prijzen hebben veroorzaakt.

Wat zal de verwachte afwikkeling doen?

The Wall Street Journal voorspelt dat handelaren met een schikking een toeslag kunnen betalen voor klanten die Visa en MasterCard creditcards gebruiken (American Express en Discover binden hun tarieven aan de andere twee, zodat de deal effectief alle creditcards zal dekken). Simpel genoeg. Dit is hoe het waarschijnlijk de verschillende kiesdistricten zal beïnvloeden: Merchants: Als dit Econ 101 of sprookjesland was, zou het toelaten van toeslagen zo werken. De prijzen zouden dalen om de lagere kosten van de handelaren in het algemeen te weerspiegelen. De toeslag zou precies de extra kosten voor de handelaar dekken, dus zou hij onverschillig staan ​​tegenover de betaalmethode. Klanten kunnen dan zelf betalen voor het goede, en beslissen of het de moeite waard is om krediet te gebruiken.

Maar we hebben het over de markt, niet over de markt. Het is volkomen aannemelijk dat een deel van de besparingen de zakken van verkopers zal storen, of dat creditcardtoeslagen een klein beetje groter zijn dan de afhandelingskosten, genoeg om aan de aandacht van de consument te ontsnappen. Maar over het algemeen dicteren de regels van The Market dat de basisprijs van goederen zal dalen.

Banken en kaartnetwerken: Zonder twijfel zullen banken en creditcardnetwerken verliezen als toeslagen worden toegestaan. Overweeg de verliezen van alleen de debiteren afwikkelingsvergoeding cap:

• Bank of America verloor alleen al in het vierde kwartaal van 2011 $ 430 miljoen aan pinopbrengsten, voornamelijk als gevolg van wetgeving.
• JPMorgan Chase schat dat het $ 600 miljoen per jaar zal verliezen als gevolg van het Durbin-amendement.

Kaartnetwerken zullen ook lijden. Visa en MasterCard hebben een virtueel duopolie op het verwerken van creditcards, en het onderbreken van die controle zal onvermijdelijk hun winst verlagen.

Verbruikers: Consumenten winnen het meeste. Degenen zonder uitstekende kredietwaardigheid zullen lagere prijzen zien, waardoor alledaagse goederen betaalbaarder worden voor de bevolking die het meest te kampen heeft. Je kunt profiteren van degenen met een uitstekende kredietwaardigheid. Banken bieden beloningen gedeeltelijk om uitgaven aan te moedigen, en dus interbancaire vergoedingen. Geconfronteerd met deze nieuwe ontmoediging om plastic te gebruiken, zullen banken hun beloningsprogramma's moeten opvoeren als ze dezelfde interchange-inkomsten willen verdienen.

Het is gemakkelijk om de mogelijke creditcard toeslag te schilderen als een andere consument-guts, een extra gewicht op de cash-vastgebonden Everyman. Maar vreemd genoeg kan de toeslag alleen maar voordelig zijn - en in ieder geval zal het de achterlijke situatie verhelpen waar de armen voor de rijken betalen.