Vergeet de Fiscal Cliff - Waarom China de grootste financiële hoofdpijn van 2013 wordt |

Elk jaar in september zijn 's werelds beste denkers samenkomen ter ondersteuning van het Clinton Global Initiative van president Bill Clinton, een organisatie die mondiale problemen en oplossingen identificeert. Tijdens de vele paneldiscussies die werden gehouden tijdens de afgelopen maand in New York City, werden de belangrijkste zorgen duidelijk gemaakt en het was gemakkelijk om een ​​kleine opmerking van Dow Chemical (NYSE: DOW) CEO Andrew Liveris te missen. Terwijl de Chinese overheid - en vele economen - spreekt van een economie die dit jaar met 7% groeit, pakt Liveris dat percentage op slechts 2% - op zijn best. Hij zou moeten weten: China is nu de grootste klant van Dow Chemical. Een groeiend aantal Amerikaanse bedrijven rekent erop dat China en zijn buurlanden de afgelopen jaren gestaag zijn gegroeid voor de omzetgroei als Europa's lang bestaande tophandelspartner. In 2011 exporteerden de VS meer dan $ 100 miljard aan goederen en diensten naar China, en vele bedrijven hebben de basis gelegd voor een nog hogere omzet in China - en de rest van Azië - in de komende jaren. [InvestingAnswers-functie: Acht redenen waarom China nog niet klaar is om de wereld over te nemen] Toch is het misschien tijd voor een heroverweging. De Wereldbank heeft onlangs zijn vooruitzichten voor Aziatische economieën herzien (waarover je hier meer kunt lezen) en de economen van de bank zijn begonnen bang te worden dat de Aziatische economische moloch afzwakt. Weet dat deze economen zijn opgeleid om wereldwijde angsten te onderdrukken, dus de conclusies getrokken in hun rapporten zullen altijd vrij mild zijn. Ze willen geen alarmen afgeven, maar als ze het hebben over de Chinese economische groei van 7,7% in 2012 en een rebound tot 8,1% in 2013 - in scherp contrast met de liveris 2% projectie van Dow Chemical - zou je misschien moeten zijn gealarmeerd. Immers, deze bankeconomen werken aan gegevens van de Chinese overheid, die berucht is om het leveren van ondoorzichtige - en vaak overdreven optimistische - economische rapporten. Inderdaad, een opkomend tij van investeerders onder leiding van de bekende short seller Jim Chanos heeft gesuggereerd dat de Chinese economie in grote problemen verkeert. Ik merkte ongeveer een jaar geleden een reeks vroege waarschuwingssignalen op in China op onze zusterwebsite, StreetAuthority.com. Chanos en anderen geloven dat de omstandigheden sindsdien alleen maar zijn verslechterd, ondanks het nog steeds rooskleurige beeld van de Chinese economen van de overheid. [InvestingAnswers-functie: waarom zou u zich zorgen maken over de traagheid van China] Waarom doet dit de Verenigde Staten? Omdat we nu leven in een echt onderling verbonden wereldeconomie. Onze bedrijven verkopen jaarlijks ongeveer $ 1,3 biljoen aan goederen en diensten over de hele wereld. En de snelgroeiende economie van China was de motor voor veel van die activiteit. Laat het me uitleggen. Als voorbeeld verzendt de VS jaarlijks ongeveer $ 30 miljard aan goederen en diensten naar Frankrijk. En Frankrijk rekent op China als een van zijn grootste exportmarkten. Als de Chinese vraag naar Franse goederen traag is, heeft de Franse economie minder behoefte aan invoer uit de VS die in Franse fabrieken wordt gebruikt. Natuurlijk, wanneer de wereldeconomie uitbreidt, kan dit een deugdzame cyclus zijn. Maar als de import van China traag is, kan het snel een vicieuze cirkel worden met negatieve feedbacklussen (d.w.z. dalende Franse vraag zou de export van de VS vertragen, waardoor de Amerikaanse vraag naar Franse import, enz. Wordt gekrompen). Fabrikanten en landbouwers die risico lopen Om de impact van een vertraging in China en de rest van Azië te meten, moet u zich concentreren op de soorten goederen en diensten die deze regio gebruikt. Hoewel een paar Amerikaanse merken zoals Nike (NYSE: NKE) en Starbucks (Nasdaq: SBUX) grote opgang hebben gemaakt in China, Taiwan, Singapore, Thailand en elders in Azië, zijn veel Amerikaanse aanbieders van consumptiegoederen moeten nog een grote deuk maken. Daarom zou de detailhandel geen diepe hit nemen als de Aziatische economieën sterk vertragen. Toch heeft de Amerikaanse industriële sector reden tot zorg. Een aantal Aziatische fabrieken hebben machines en andere fabrieksapparatuur uit de Verenigde Staten geïmporteerd om hun assemblagelijnen te laten draaien en hun waren te verwerken. (Dow Chemical bijvoorbeeld, levert de grondstof om veel Chinese plastic artikelen te maken.) Laten we bellen naar een bedrijfsniveau en kijken wat een trage Chinese economie betekent.

• Boeing (NYSE: BA) verkoopt gewoonlijk jaarlijks $ 3 miljard tot $ 4 miljard aan vliegtuigen naar China, en de vraag naar vliegtuigen neemt altijd af wanneer de binnenlandse inzinking inzakt.
• De export van soja naar China groeide in de richting van de $ 10 miljard mark in de afgelopen jaren, geld steken in boerenzakken om tractoren te kopen van bedrijven zoals Deere (NYSE: DE) en anderen.
• Chinese technologiebedrijven zijn begonnen met de verkoop van geavanceerde telecom- en computerapparatuur, maar binnen hun apparaten vind je vaak chips en andere componenten gemaakt door bedrijven als Intel (Nasdaq: INTC) .
• Het Chinese landschap is de afgelopen jaren één grote bouwplaats geweest, die de grote vraag naar voedde Caterpillar's (NYSE: CAT) apparatuur, ontwerpdiensten van enkele van de beste Amerikaanse architectenbureaus, koper voor sanitair geleverd door Freeport McMoran (NYSE: FCX) en vele andere bedrijven.

Toch begraven in dit scenario van doem en duisternis wordt een sprankje hoop aangegeven door die economen van de Wereldbank: het decennium g-groei in Azië heeft gezorgd voor een levendige middenklasse die pas begint te besteden aan handtassen, schoenen, auto's, films, iPads en andere items. En de VS is nog steeds de belangrijkste leverancier van de vele van 's werelds beste wereldwijde merken. Dus zelfs als de productie- en industriële segmenten van deze economieën vertragen, kan de stijgende vraag van de consument de speling opvangen. Veel van deze landen, met name China, proberen immers over te schakelen naar een economie die is gebaseerd op een hogere binnenlandse consumptie van goederen en diensten. Het zal op korte termijn geen gemakkelijke overgang zijn, maar kan op de weg nog steeds de volgende motor zijn voor wereldwijde groei. Het investeringsantwoord: Veel Amerikaanse werkgevers rekenen voor een redelijk deel van hun verkoopmix op China en de rest van Azië, en een economische vertraging in het buitenland zou hier in de VS tot een terugval kunnen leiden totdat we een beter beeld krijgen Het besef of China en de rest van Azië nog steeds een economische groei van 6% tot 7% ​​te zien geven, of een veel zwakkere groei, zoals Andrew Liveris van Dow Chemical suggereert, kan het beste zijn om voorzichtig te werk te gaan wanneer je naar de wereldeconomie kijkt. in de komende maanden.