Valutaoorlogen: waarom deze vier landen van de aardbodem racen |

Er voeren overal valse oorlogen. U hebt misschien al gehoord van de belangrijkste - een spraakmakende spleet tussen de VS en China over de te goedkope Chinese valuta. Hoe deze gevechten uit elkaar gaan, zal bepalen of de wereldeconomie in harmonie zal veranderen, of uit elkaar zal vallen.

Gedurende vele jaren hielden de VS zich aan door een beleid van "sterke dollar", wat betekende dat een robuuste dollar in de VS was beste belangen. De sterke dollar stelde de VS in staat om enorme hoeveelheden importen met een korting te consumeren, wat prima uitpakte toen de economie het goed deed. Het stelde Amerikaanse fabrikanten ook in staat offshore banen naar plaatsen te verplaatsen waar een zwakkere valuta lage lonen betekende.

Dat beleid is abrupt beëindigd. Het Congres is ingesteld om president Obama een rekening te bezorgen die de retoriek tegen China wil versterken. Als China zijn valuta niet laat stijgen in waarde (en economen geloven dat het met + 40% moet stijgen om wereldwijde pariteit te bereiken), dan kunnen de VS beginnen met het vaststellen van steile tarieven op Chinese goederen. Dat zou een duidelijk positief effect hebben op een aantal binnenlandse industrieën zoals staalproductie en elektronica, maar zou behoorlijk lastig zijn voor elke sector die voet aan de grond wil krijgen in de enorme Chinese markt. Chinese tegenbewegingen die de toegang tot Amerikaanse goederen beperken, zijn bijna onvermijdelijk.

Op dezelfde manier heeft Japan enorme sommen geld uitgegeven om zijn valuta - de yen - terug te kopen op valutamarkten in een wanhopige, maar misschien futiele poging om de yen te verzwakken en zijn exporteurs concurrerend te houden.

Een deel van de snelgroeiende mondiale valutaproblemen komt voort uit het feit dat we zijn verhuisd naar een bipolaire wereld. Sommige landen verbruiken veel invoer, terwijl andere zich richten op export. Deze laatste strategie werkte vele decennia lang goed voor Japan, maar met China dat opkomt als de nieuwe wereldwijde exportmagnaat, is Japan nu op drift met een binnenlandse economie die minimale vraag genereert en een exporteconomie die kan mislukken. Beleidsmakers zijn ingesteld op ontmoeten en waarschijnlijk een einde maken aan de valutaoorlogen. De G7, de G20 en het IMF zullen binnenkort bijeenkomen en zullen uiting geven aan hun bezorgdheid over het feit dat valuta-gevechten schadelijk zijn voor de wereldwijde groei. Zelfs als deze bijeenkomsten diplomatieke uitspraken opleveren, zullen individuele landen waarschijnlijk veel meer vitriool spreken en meer geneigd zijn om te proberen beleidsinstrumenten te gebruiken om de valutadynamiek te veranderen. Zelfs als beleidsmakers proberen actie te ondernemen tegen China en stappen ondernemen om hun eigen valuta te verzwakken, is de echte langetermijnoplossing het veranderen van consumptiegewoonten. In een ideale wereld zouden landen als China en Japan een veel robuuster niveau van binnenlandse uitgaven ontwikkelen om chronische handelsoverschotten te elimineren. En landen als de VS zouden met minder importen willen leven om handelstekorten te beperken. Dat proces is al aan de gang, omdat de VS minder olie gaat importeren naarmate de normen voor brandstofefficiëntie stijgen. En president Obama heeft een doel gesteld om de Amerikaanse export in de komende vijf jaar te verdubbelen. Het enige probleem is dat de Amerikaanse dollar een stuk zwakker wordt. En ondanks herhaalde kaken verbrijzeling over de valuta van andere landen, blijft de dollar relatief sterk. Afgaand op opmerkingen en acties van de Chinese overheid lijkt het alsof de wens is dat het probleem gewoon genegeerd blijft. Maar zoals recente gebeurtenissen en opmerkingen in de VS, Japan en Brazilië onderstrepen, lijken valutaconflicten in de komende maanden meer op te warmen. [Voor een meer grondige verklaring van valutadevaluatie, hoe China zijn valuta-waarde manipuleert, en de economische impact volgend op de devaluatie van Argentinië, lees dit artikel: Hoe geld manipulatie aan de andere kant van de wereld Amerikaanse portefeuilles zou kunnen beïnvloeden.]