Het Consumer Financial Protection Bureau uitgelegd

Het Consumer Financial Protection Bureau is wettelijk opgericht door de Dodd-Frank Bill van 2010, als onderdeel van een poging om de financiële regulering te herzien en het lenen, met name hypotheken en creditcards, eerlijker en transparanter te maken voor de consument. De prioriteiten zijn hypotheken, creditcards en studieleningen, volgens inkomend handhavingshoofd Richard Cordray.

Elizabeth Warren dient als de de facto hoofd van het bureau, hoewel ze nominaal slechts een "speciale adviseur" is voor de president en het ministerie van Financiën. Het bureau lanceerde zijn website in februari van dit jaar en zal zijn rol als handhaver op 21 juli beginnen^st. Op die datum zal het CFPB een eenheid van de Federal Reserve zijn en een vast percentage van het Fed-budget ontvangen als financieringsbron. Tot die tijd doet het aanbevelingen aan het ministerie van Financiën zonder de macht om ze af te dwingen.

Het mandaat ervan is om federale regelgeving af te dwingen en op te treden als politieagent en waakhond voor de financiële sector. Het bureau zal "wetten handhaven die discriminatie en andere oneerlijke behandeling bij consumentenfinanciering verbieden" en "oneerlijke, bedrieglijke of beledigende handelingen of praktijken beperken", aldus de website. De oprichting ervan werd echter overgeslagen door de sterke bezwaren van congresrepublikeinen, en het bureau blijft ondergesneeuwd in politieke controverse.

Veel mensen kijken naar de wachters, eigenlijk

Het GVB is onderworpen aan meer toezicht dan welke andere banktoezichthouder ook. Omdat het een plat bedrag ontvangt van de Fed, kan het niet eenzijdig het operationele budget verhogen, zoals de FDIC of het kantoor van de controleur van de valuta. Daarnaast hebben een aantal regelgevende instanties vetorecht over haar acties:

De wet op administratieve procedures: Het bureau moet de richtlijnen voor opmerkingen en opmerkingen voor al zijn activiteiten volgen, wat betekent dat het antwoorden op zijn reglement moet posten en horen voordat het van kracht kan worden. Het moet ook zijn voorstellen indienen bij het Office of Information and Regulatory Affairs om ervoor te zorgen dat ze kleine bedrijven geen schade toebrengen. Volgens professor Adam Levitin van Georgetown Law hebben alleen de EPA en OSHA even strenge eisen.

De Financial Stability Oversight Council: De FSOC, die deel uitmaakt van de afdeling Schatkist, zou een vetorecht hebben over het CFPB. Het bureau is het enige bankregulerende bureau dat deze controle op hun macht heeft.

Congres en de rechterlijke macht: Net als elk federaal agentschap is het GVB van het Congres afhankelijk van zijn autoriteit en vereist het met name de goedkeuring van de directeur door de Senaat. Evenzo kunnen flagrante overschrijdingen voor de rechtbank worden aangevochten.

Republikeinen willen een zwakker bureau, of helemaal geen

Ondanks het aanzienlijke toezicht van het bureau, zijn veel Republikeinen bang dat het CFPB autoritair is, lastig voor bedrijven en opdringerig. In plaats van Dodd-Frank in zijn geheel af te schaffen, of zelfs helemaal het bureau te elimineren, proberen ze het te verzwakken en te financieren. Volgens de Democraten zou het intrekken van Dodd-Frank in zijn totaliteit een aanzienlijke politieke weerslag hebben, waardoor de GOP de wetgeving stuk voor stuk weghaalt.

De positie van het bureau zelf is het resultaat van dergelijke inspanningen. Republikeinen verzetten zich fel tegen een onafhankelijk bureau voor consumentenbescherming, dus kwamen de Democraten overeen om het agentschap binnen de Federal Reserve te huisvesten toen Dodd-Frank werd aangenomen.

De meeste regelgevende agentschappen hebben wat speelruimte met hun budgetten. Het kantoor van de controleur van de valuta, bijvoorbeeld, kan zijn beoordeling bij banken zonder enig toezicht verhogen. Een GOP-geleide inspanning om de budgetten van regelgevers te verminderen, heeft echter geresulteerd in kleinere fondsen voor de SEC en CFTC, die beide de financiële sector controleren. Het Consumer Financial Protection Bureau ontvangt een vast percentage van het operationele budget van de Fed en kan geen geld inzamelen zonder toestemming van het Amerikaanse Congres. Sommige Republikeinen zouden nog een stap verder gaan door de begroting van het CFPB in te stellen via het proces van congreskredieten, waardoor de macht van de wetgevende macht toeneemt.

Op 2 mei^nd, 44 van de 47 Republikeinen van de Senaat geleid door Minderheid Leader Mitch McConnell en Richard Shelby stuurden een brief naar president Obama waarin hun zorgen werden gespecificeerd, voornamelijk dat de CFPB-directeur te veel macht zou hebben. Ze dreigden niet alleen de bevestiging van de directeur te blokkeren, maar alle genomineerden voor financiële diensten, tenzij:

• Het eenmansmandaat wordt vervangen door een vijfpersoonsbestuur.
• De CFPB vertrouwt op het proces van het Congres voor financiering.
• De Financial Stability Oversight Council heeft een groter vetorecht.

House GOP noemt open regeringszetel reden tot zorg

Republikeinse pogingen van de republikeinen om de bevestiging van de directeur te blokkeren, vertegenwoordigers Spencer Bachus uit Alabama en Shelley Moore Capito uit West Virginia introduceerden een wetsvoorstel om het bestuursmandaat te vervangen door een vijfkoppig comité, waarbij geen van de partijen meer dan drie zetels had.

"We zijn realistisch genoeg om te weten dat het najagen van de hele rekening waarschijnlijk een onbereikbaar doel is", zei Congreslid Moore. "We proberen delen van Dodd-Frank opnieuw vorm te geven. Als we ermee moeten leven, laten we het dan beter maken dan het nu is. '

Congreslid Bachus zei dat zijn rekening vooral werd gemotiveerd door het feit dat president Obama nog een genomineerde moet kiezen. "Dit is een bureau dat op 22 juli begint met het handhaven van de wet," zei hij. "We zijn, wat, 90 dagen uit?" Het bevestigen van een aangestelde zonder een supermajority is echter een moeizaam proces.

De delicate dans van Senate-bevestigingen

President Obama en de Democraten zijn duidelijk niet tevreden met de eisen van de Republikeinen. Ze geloven dat de publieke opinie sterk aan hun kant staat en dat pogingen om de bevestiging van de directeur te blokkeren ertoe leiden dat de GOP onoverkomelijk lijkt en efficiëntie voor ideologie opoffert. Terwijl president Obama krachtig heeft opgetreden tegen de voorgestelde veranderingen, merken de republikeinen op dat hij zijn koers heeft omgekeerd ten aanzien van andere kwesties, zoals de belastingverlagingen in het Bush-tijdperk.

Obama lijkt echter klaar om zijn kandidaat door te duwen met een recess-afspraak. De grondwet staat de president toe om het senaatbevestigingsproces te omzeilen als de wetgevende kamer niet in zitting is, een tactiek die op beroemde wijze wordt gebruikt om de twistzieke kandidaat van president George W. Bush, John Bolton, als ambassadeur bij de Verenigde Naties te bevestigen.

Naast het dreigen met het blokkeren van al zijn genomineerden, overwegen Republikeinen een weinig bekende tactiek bekend als een pro forma sessie. De procedure wordt over het algemeen gebruikt om te voldoen aan de grondwettelijke vereiste dat geen enkele kamer van het congres kan schorsen zonder de toestemming van de ander, en bestaat uit een secondenlange sessie waarin geen zaken worden gedaan. Een eenzaam lid kan de Senaat in een sessie huwen en weggaan, nadat hij aan de vereisten voor een pro forma sessie heeft voldaan. Zolang iemand dit elke drie dagen doet, gaat het denken, gaat de Senaat technisch niet in reces en kan de president het bevestigingsproces niet omzeilen.

De pro forma van republikeinen staat voor logistieke en juridische uitdagingen

Pro forma-sessies zijn eerder als politieke tactiek gebruikt. In 2007, nadat de Democraten weer controle over de Senaat kregen, Majority Leader Harry Reid gebruikte pro forma-sessies om te voorkomen dat president Bush recesafspraken maakt. De tijden zijn echter veranderd: het belangrijkste is dat de Republikeinen de Senaat niet controleren. Zelfs de wetgevers zelf zijn er niet zeker van dat de minderheidspartij de Senaat in zitting kan roepen. Het houden van pro forma-sessies vereist ook dat, om de drie dagen, een senator terug vliegt naar Washington ten koste van constituerende vergaderingen, gemeentehuizen en fondsenwervende diners.

Sommige GOP-senatoren beweren ook dat de Dodd-Frank-wet een door de 'senaat bevestigde' directeur vereist, waardoor iemand die tijdens de pauze is benoemd wordt gediskwalificeerd. John P. Elwood, die bij het Office of Legal Counsel werkte, denkt echter anders. "Het is ongrondwettelijk om onderscheid te maken tussen recess-designated [en Senaat-bevestigde] officieren, omdat het de recess-autoriteit van de president belast."

Kan een proformasessie echt een reces voorkomen?

Iedereen, van het ministerie van Justitie tot de president tot de assistenten van de senaat, gelooft dat het om de drie dagen in de vergaderzaal opsluiten een uitval verhindert. Volgens Victor Williams van de Catholic University of America zeggen de Grondwet en de rechtbanken anders.

De verdragende toestemmingsclausule van de Grondwet vereist dat elk huis de toestemming van de anderen krijgt voordat het gedurende meer dan drie dagen in reces gaat. Om de clausule te omzeilen, belden kamers regelmatig pro forma-sessies. De Grondwet is echter onduidelijk of de clausule ook van toepassing is op recess-afspraken. In de afgelopen eeuw heeft het Ministerie van Justitie het probleem terzijde geschoven. De meest recente brief kwam in 1993: het ministerie van justitie van president Clinton suggereerde dat omdat de schorsing-toestemming-clausule een onderbreking van drie dagen toestond, een pauze drie dagen of langer moest zijn voor de president om het bevestigingsproces te omzeilen.

De rechtbanken, evenals het eigen onderzoek van de Senaat, zijn het daar niet mee eens. Volgens de Congressional Research Service specificeert de Grondwet niet de lengte van de uitsparing die nodig is voor een recess-afspraak. In 2004 oordeelde het Amerikaanse Hof van Beroep bovendien dat "de Grondwet, op zijn gezicht, geen minimale tijd vaststelt dat een geautoriseerde onderbreking in de Senaat de rechtskracht van de benoemingsbevoegdheid van de President onder de Recess Appointments-clausule moet geven. ”

Het is heel goed mogelijk dat pro forma sessies een verzinsel zijn van de collectieve verbeelding van de federale overheid, en dat president Obama de CFPB-directeur, en in feite al zijn genomineerden voor financiële dienstverlening, kon bevestigen zodra de huidige Senaatsessie ten einde is gebracht. Hij zou nauwelijks alleen zijn in uitgebreide recess-afspraken: Theodore Roosevelt schoof 160 aangestelden door op één senaatsvrije dag.

Hoe Bin Laden het CFPB kan redden

Elizabeth Warren heeft in feite opgetreden als de directeur van het Consumer Financial Protection Bureau sinds het de winkel heeft opgezet, en de meesten verwachten dat ze de nominatie zal ontvangen om het officieel te leiden. Warren blijft doorgaan met gemeenschapsbanken en toert door het land om vergaderingen te houden. Zelfs als ze wordt voorgedragen, hebben Republikeinen echter duidelijk gemaakt dat haar bevestiging niet zeker is.

Een aantal bankanalisten geloven dat het momentum na de dood van Osama bin Laden richting de president is gezwaaid. Hij zou er goed aan doen een deel van zijn hernieuwde politieke kapitaal te spenderen aan een recesafspraak, vooral als hij gelooft dat de publieke opinie een sterk regelgevend agentschap steunt.

"In de nasleep van de aankondiging van Bin Laden moet het Witte Huis vol vertrouwen zijn", zei politiek analist Brian Gardner. "Dat was een belangrijke ontwikkeling voor [de regering Obama], en het maakt het waarschijnlijk een beetje makkelijker voor hen om door te gaan met een recesafspraak als het zover zou komen."