Call Warrant Definition & Example |

What it is:

Call-warrants zijn effecten die de houder het recht, maar niet de plicht geven om te kopen een bepaald aantal effecten (gewoonlijk de gewone aandelen van de emittent) tegen een bepaalde prijs voor een bepaalde tijd.

Hoe het werkt (Voorbeeld):

Soms bieden bedrijven call-warrants aan (meestal eenvoudigweg genoemd) "warrants") voor directe verkoop of aan werknemers, maar de overgrote meerderheid van de call warrants zijn "gehecht" aan nieuw uitgegeven obligaties of preferente aandelen.

Bijvoorbeeld als bedrijf XYZ $ 100 miljoen obligaties met aangehechte call warrants heeft uitgegeven, elke obligatiehouder zou een nominale waarde van $ 1.000 kunnen krijgen en het recht om 100 aandelen van bedrijfs XYZ aandelen te kopen tegen $ 20 per aandeel in de komende vijf jaar. Warrants staan ​​de houder gewoonlijk toe om gewone aandelen van de emittent te kopen, maar soms laten ze de koper toe om de aandelen of obligaties van een andere entiteit (zoals een dochteronderneming of zelfs een derde partij) te kopen.

De prijs waartegen een belofte wordt gedaan houder de onderliggende effecten kan kopen, wordt de uitoefenprijs of uitoefenprijs genoemd. De uitoefenprijs is meestal hoger dan de beurskoers van de aandelen op het moment van de uitgifte van het call warrant. In ons voorbeeld is de uitoefenprijs $ 20, wat waarschijnlijk 15% hoger is dan de aandelen van het bedrijf XYZ toen de obligaties werden uitgegeven. De uitoefenprijs van het call warrant stijgt vaak volgens een schema naarmate de band rijpt. Dit schema is uiteengezet in de obligatie-indenture.

Call warrants zijn niet hetzelfde als callopties of aandelenkooprechten. Een belangrijk kenmerk van call-warrants is dat ze vaak afneembaar zijn. Dat wil zeggen, als een belegger een obligatie houdt met aangehechte warrants, kan hij of zij de warrants verkopen en de obligatie behouden.

Call warrants worden verhandeld op de belangrijkste beurzen. In sommige gevallen waarin warrants zijn uitgegeven met preferente aandelen, ontvangen aandeelhouders mogelijk geen dividend zolang zij houder zijn van het bevel. Het is dus soms voordelig om een ​​warrant zo snel mogelijk te verwijderen en te verkopen als de belegger verwacht meer van dividenden te verdienen.

Call warrants neigen naar handel boven hun minimumwaarde. Overweeg bijvoorbeeld om op elk moment in de komende vijf jaar 100 aandelen van Company XYZ voor $ 20 per aandeel te kopen. Als de aandelen van bedrijf XYZ tijdens die periode zouden stijgen tot $ 100, zou de warranthouder de aandelen kunnen kopen voor $ 20 per stuk, en ze onmiddellijk voor $ 100 op de open markt verkopen, met een winst van ($ 100 - $ 20) x 100 aandelen = $ 8000. De minimumwaarde van elke warrant is dus $ 80.

Het is echter belangrijk om te weten dat, als de warrants nog steeds een lange tijd tot expiratie hadden, beleggers zouden kunnen speculeren dat de prijs van Company XYZ aandelen zelfs hoger zou kunnen zijn dan $ 100 per deel. Deze speculatie, vergezeld van de extra tijd voor de aandelen om verder te stijgen, is waarom een ​​warrant met een minimumwaarde van $ 80 gemakkelijk meer dan $ 80 zou kunnen verhandelen. Maar naarmate de warrant dichterbij komt te vervallen (en de kans dat de aandelenprijs op termijn stijgt om de winst verder te vergroten) kleiner wordt, daalt die premie totdat deze gelijk is aan de minimumwaarde van de warrant (die $ 0 zou kunnen zijn als de aandelenkoers daalt) tot onder de $ 20 in plaats van boven de $ 100).

Waarom het ertoe doet:

Warrants zijn niet hetzelfde als call-opties. Oproepopties zijn niet afneembaar en verlopen vaak lang voordat warrants dat doen (meestal minder dan een jaar, versus vijf of meer voor warrants). Als de XYZ-bond van het bedrijf bijvoorbeeld een converteerbare obligatie was, zou de houder de nominale waarde van $ 1.000 van de obligatie kunnen verhandelen voor een aantal bedrijfs XYZ-aandelen. Maar als de Company XYZ-obligatie een call-warrant heeft, moet de belegger met extra geld komen om de aandelen te kopen tegen de uitoefenprijs (in dit geval 100 aandelen x $ 20 per aandeel of $ 2000).

Warrants zijn ook niet hetzelfde als aandelenkooprechten. De uitoefenprijs van een recht op aandelenkoersen ligt meestal onder de marktprijs van het onderliggende effect op het moment van uitgifte, terwijl uitoefenprijzen voor warrants doorgaans 15% hoger zijn dan de marktprijs op het moment van uitgifte.

Effecten met aangehechte warrants laten de houder toe deel te nemen aan de prijswaardering van de onderliggende waarde (bedrijf XYZ gewone aandelen, in ons voorbeeld). De prijs van een bedrijfs XYZ-obligatie met een bijgevoegde warrant heeft bijvoorbeeld de neiging toe te nemen, aangezien de prijs van het gewone aandelenbestand van Company XYZ de uitoefenprijs benadert (vergelijkbaar met een call-optie).

Deze mogelijkheid om deel te nemen aan de bovenkant van een ander effect geeft beleggers enige diversificatie en is dus een manier om risico's te beperken. Bijgevolg geven bedrijven vaak obligaties en preferente aandelen uit met warrants als bijlage om de vraag en verhandelbaarheid van het aanbod te vergroten. Dit verlaagt op zijn beurt de kapitaalkosten van de emittent.