De boom in de wereldwijde infrastructuuruitgaven |

Infrastructuur is het basisraamwerk dat nodig is om een ​​community te laten functioneren: communicatiesystemen, openbaar vervoer, watertorens, hoogspanningslijnen, scholen … de lijst gaat maar door.

Heel vaak beschouwen we deze benodigdheden als vanzelfsprekend totdat een storm de elektriciteit uitschakelt of plotseling water uit de kraan stopt. Dergelijke verstoringen zijn meer dan slechts kleine ongemakken - ze kunnen ons hele leven in de wacht zetten. En voor overheidsinstanties die belast zijn met de exploitatie van vitale bedrijfsmiddelen, zoals openbare doorvoerlijnen of waterkrachtcentrales, kan de inzet nog hoger liggen.

De ineenstorting van een belangrijke brug in Minneapolis in 2007 was niet alleen een ongelukkige tragedie dat kostte 13 levens; het opende ook aardig wat ogen voor een serieuzer probleem op onze wegen. De meeste bruggen zijn gebouwd met een levensduur van ongeveer 50 jaar en de gemiddelde brug is momenteel 43 jaar in gebruik. Zoals je zou verwachten, heeft dat vele bruggen in een gevaarlijke staat van verval achtergelaten.

In 2008 werd bijvoorbeeld een zes-foot spleet gevonden in een steunpilaar onder I-95 in Philadelphia, waardoor de omweg van 185.000 voertuigen werd gedwongen per dag als reparaties werden gedaan. Nationwide, de Federal Highway Administration gelooft dat ongeveer 152.000 van de 600.000 bruggen in de natie (1 op 4) ofwel substantieel werk vereisen of verouderd zijn en volledig moeten worden vervangen.

Het algemene prijskaartje om al deze bruggen up-to-date te brengen: over $ 140 miljard.

Natuurlijk is dit slechts een druppel in de spreekwoordelijke emmer. Elke vier jaar geeft de American Society of Civil Engineers (ASCE) een rapportkaart uit waarin de VS worden ingedeeld in 15 belangrijke infrastructuurcategorieën. De laatste ronde van scores vertoont kritieke tekortkomingen die op vrijwel elk gebied moeten worden aangepakt.

Triljoenen in uitgaven

We weten al over de verslechterende bruggen van de natie, waarvan je zou denken dat ze foute markeringen van de ASCE zouden ontvangen. Maar in 2005 ontvingen ze een 'C', de op één na hoogste score in het rapport - wat ons een vrij goed idee geeft van hoeveel werk op andere gebieden moet worden gedaan.

Bijvoorbeeld het aantal onveilige moederdieren is gestegen tot 3.500 - waarvan er veel tot catastrofale schade kunnen leiden als ze falen. De ASCE schat dat het ergens in de buurt van $ 10 miljard kost om het probleem te verhelpen.

Veilig water krijgen voor huizen en bedrijven is nog problematischer. Elke dag verliezen we ongeveer 6 miljard liter water aan lekkende of gecorrodeerde leidingen, en de huidige financiering is slechts een tiende van de benodigde hoeveelheid. Het Environmental Protection Agency voorspelt dat er meer dan $ 275 miljard nodig is voor de distributie en behandeling van water in het komende decennium. En hoewel de energiebehoeften gestaag zijn gestegen, is het onderhoud aan de transmissielijnen van het land zelfs met ongeveer -1% per jaar gedaald. Deze verouderde faciliteiten waren eenvoudigweg niet ontworpen om de huidige vraag aan te kunnen, en het risico van toekomstige black-outs is zeer reëel. Wat de binnenwateren betreft, hebben we ongeveer 260 sluizen gebruikt door vrachtschepen om door 12.000 mijl van rivieren te navigeren, en ongeveer 50% daarvan wordt als 'functioneel verouderd' beschouwd. Hiervoor is nog eens $ 125 miljard nodig om te herstellen. Afvalwaterzuiveringsinstallaties zijn ook aangetast, waardoor miljarden liters onbehandeld rioolwater per jaar worden geloosd. Dat is nog eens $ 390 miljard aan upgrades en reparaties.

Vracht- en passagiersspoorwegen, verwijdering van gevaarlijk afval, openbare parken, snelwegen, stortplaatsen … het verhaal is hetzelfde. Over het algemeen heeft de ASCE de Amerikaanse infrastructuur een "slechte" graad "D" gegeven en de reparatiewet voor een verbluffende $ 1,6 biljoen.

Als het verhaal daar zou eindigen, zouden we al een overtuigende investeringsthese hebben. Maar het is nog maar het begin: een nog groter geheel ontvouwt zich overzee. We pakken immers alleen problemen aan die niet zijn gecontroleerd. Maar in veel opkomende markten is de benodigde infrastructuur nog niet eens gebouwd - dus uitgaven voor basisdingen zoals water en elektriciteit zullen wat hier in de VS wordt uitgegeven, doen vervagen. Morgan Stanley voorspelt zelfs 22 biljoen dollar in infrastructuur van opkomende markten uitgaven tot 2018. Dat biedt volop gelegenheid voor goed geplaatste bedrijven, zowel buitenlandse als binnenlandse.

Gelegenheid inderdaad

Er zijn twee primaire manieren om de infrastructuursector te spelen. Beleggers kunnen kijken naar directe investeringen in het brede scala aan bedrijven die betrokken zijn bij infrastructuur, zoals bouwbedrijven, civieltechnische bedrijven, verwerkingsfaciliteiten, watertechnologieontwikkelaars, communicatienetwerken en leveranciers van grondstoffen, of ze kunnen duiken in een grote verscheidenheid aan ETF's en beleggingsfondsen. Deze fondsen zijn ideaal voor diegenen die een brede, gediversifieerde blootstelling aan de gehele infrastructuurcategorie willen of voor diegenen die zich willen richten op verschillende subsectoren zoals water, opkomende marktinfrastructuur, staal of kernenergie. Bovendien kan het langetermijnkarakter van de vaste activa van de infrastructuur zeker zorgen voor stabiliteit in een portfolio, een wereldwijde exposure en een kans om de "groene golf" te vangen die op zichzelf een grote kans is