Belastingpercentages van Apple uitgelegd: Senaatscommissie bijt bij Apple over belastingovereenkomst in Ierland

'Dat is een leuke gadgetzaak die u daar hebt, aandeelhouders van Apple,' lijkt de senaat te zeggen. "Het zou een schande zijn als er iets mee zou gebeuren."

Inderdaad, Apple is achtergebleven bij de bescherming van racketbetalingen aan leden van het Congres: het rapporteerde slechts $ 9.000 aan politieke bijdragen op bedrijfsniveau voor 2012 - en dat was slechts een schenking aan scholen in Cupertino-gebied die de families van Apple-medewerkers van het hoofdkantoor bedienen.

Uiteraard zal delinquentie zoals die van een FORTUNE 500-bedrijf en het grootste bedrijf ter wereld, gemeten aan de hand van de marktkapitalisatie, resulteren in enige controle door het Congres.

En zo komt de warmte naar Cupertino. De door de democraat geleide Senaatscommissie voor onderzoek gaat achter Apple aan omdat het blijkbaar de wet heeft nageleefd.

Achtergrond

De Verenigde Staten hebben momenteel de hoogste wettelijke tarieven voor vennootschapsbelasting in de ontwikkelde wereld, waarbij C-bedrijven tot 35 procent van hun winst betalen. Bovendien zijn dividenden die worden uitgekeerd aan aandeelhouders onderworpen aan dubbele belastingheffing; Bedrijven mogen dividenden die aan aandeelhouders worden uitgekeerd niet aftrekken.

Uiteraard proberen andere landen kapitaal aan te trekken in een concurrerende wereldeconomie door een veel gunstiger belastingklimaat te bieden. En Amerikaanse bedrijven - die over het algemeen rationeel handelen - reageren op deze prikkels. Specifiek, sommige van hen vestigen dochterondernemingen in Ierland, die een hoogste tarief van de vennootschapsbelasting van 12 percenten hebben - en maken af ​​en toe een betere overeenkomst met sommige bedrijven, in ruil voor hun kapitaal.

Dit helpt natuurlijk hun lokale economieën: wanneer een bedrijf bijvoorbeeld geld stort in een Ierse bank, kan de bank dat geld vervolgens meerdere keren terugbetalen in de lokale economie. De Ieren gebruiken dit om te helpen bij het financieren van belachelijke huizenprijzen in Galway.

Dit is een vast onderdeel van het belastinglandschap in de Verenigde Staten. Amerikaanse bedrijven hebben een berg van kapitaal "geparkeerd" offshore. Ze zouden het graag naar huis brengen, maar zodra ze dat doen, verdwijnt 35 procent ervan. Het heeft gewoon geen zin om dit kapitaal te repatriëren naar een zeer trage Amerikaanse groeivoet en een bestraffende Amerikaanse belasting te betalen wanneer ze het offshore kunnen blijven investeren, in economieën met veel snellere groeipercentages (niet jij, Ierland!)

Dit leidt soms tot wat gegrom en opgeblazen gevoel van dezelfde leden van het Congres die in de eerste plaats de Amerikaanse belastingcode hebben geschreven.

The Residency Question

Volgens de Senaatscommissie, voorgezeten door Michigan Democraat Carl Levin (met John McCain van Arizona als de ranking Republikein), gaan de praktijken van Apple verder dan alleen het parkeren van activa in Ierland: het Senaatsrapport beweert dat Apple zelfs zo ver is gegaan als beweren dat de activa in twee van hun vestigingen staan ​​helemaal nergens geparkeerd.

Hoe werkt dat? De belastingplanners van Apple hebben een eigenaardigheid ontdekt in de manier waarop de twee landen bepalen welke bedrijven onderworpen zijn aan hun belastingcodes. De VS stellen rechtsmacht over een onderneming gevormd binnen de Amerikaanse grenzen; De Ieren stellen de jurisdictie vast over fondsen en operaties die plaatsvinden binnen Ierland, ongeacht waar het bedrijf is gevormd.

Het antwoord van Apple: vorm een ​​bedrijf in Ierland, maar onderhoud bankrekeningen in de Verenigde Staten en houd bestuursvergaderingen in Californië. Voila! Een directe belastingwees: het bedrijf valt niet onder de IRS-jurisdictie omdat het een Iers bedrijf is. Het valt niet onder de Ierse jurisdictie omdat het niets in Ierland doet. Deze maatregel, volgens Sen Levin, maakte het voor Apple's dochterondernemingen, Apple Operations International, Apple Operations Europe en Apple Sales International mogelijk om jaren te gaan zonder een belastingaangifte in welk rechtsgebied dan ook in te dienen, terwijl tientallen miljarden dollars beschermd werden tegen welke vorm van belastingdruk dan ook.

Vermijden versus ontduiken

Het Senaatsrapport is uiterst voorzichtig om de term 'vermijden' en de variaties ervan te gebruiken, in plaats van de termen 'ontwijken' of 'ontduiken'. Hier is een belangrijke reden voor: belastingontwijking is volkomen legaal. Het is inderdaad een fiduciaire verplichting van elke CEO en CFO om namens de aandeelhouders te handelen om de uitbetaalde belastingen te minimaliseren.

Voor zover wij weten heeft Apple geen Amerikaanse wetten verbroken om zijn financiën op deze manier te structureren. Zelfs het Senaatsrapport concludeerde dat wat Apple aan het doen was niet illegaal was.

Dat betekende echter niet dat senator McCain Apple beschreef als de 'meest grove overtreder' van het land, onder Amerikaanse bedrijven die hun belastingplichtigheid willen minimaliseren.

Apple Bites Back

Apple neemt de senatorische aanval niet liggend. CEO Tim Cook getuigt voor de Senaatscommissie, ook al schrijf ik dit. Apple's voorbereide schriftelijke getuigenis is hier.

Het is zijn eigen verdediging, Apple wijst erop dat het tienduizenden werknemers tewerkstelt en jaarlijks miljarden dollars in de Schatkist betaalt - goed voor 1 van elke 40 dollar in vennootschapsbelasting die de Schatkist in 2012 heeft geïncasseerd.

Het is amusant dat de krachtige tegenaanval van Apple ook niet zo subtiel sommige van zijn concurrenten onder de bus gooit. Uit het getuigenis van Apple:

Apple gebruikt geen belastinggimmicks. Apple verplaatst zijn intellectuele eigendom niet naar offshore belastingparadijzen en gebruikt het om producten terug te verkopen in de VS om Amerikaanse belastingen te vermijden; het maakt geen gebruik van doorlopende leningen van buitenlandse dochterondernemingen om zijn binnenlandse activiteiten te financieren; het heeft geen geld op een Caribisch eiland; en het heeft geen bankrekening op de Kaaimaneilanden.

Het graven op intellectueel eigendom is een directe klap voor Microsoft en Starbucks. Het bit op doorlopende leningen is een schot op concurrent Hewlett-Packard, evenals de politiek verbonden General Electric. En de klap op de bankrekeningen op de Kaaimaneilanden zet crosshairs op vele prominente vertegenwoordigers van het Congres, evenals minister van Financiën Jacob Lew.

Wat natuurlijk onduidelijk is, is door welke maatstaf de eenvoudige jurisdictie-verschuiving van intellectueel eigendom en het verlenen van vergunningen om winsten naar landen met lagere belastingen te duwen, gelden als "gimmicks", terwijl Apple's eigen creatieve gebruik van inter-jurisdictionele arbitrage om fiscale wees-entiteiten te creëren Niet doen.

Deze hoorzitting van het Congres heeft echter niets te maken met een met redenen omkleed of rationeel onderzoek. Het is een kangoeroewerf - en de juridische waarheid van de zaak is vrij irrelevant voor de doelstellingen van de Senaat. Deze hoorzittingen zijn een politieke oefening, geen beleidsonderzoek. Apple is er gewoon om te dienen als een kloppende jongen voor congresleden om hun podiumplaatsen te veroveren voor meer geld voor de Schatkist, voor hen om gunst te verlenen aan hun meest genereuze of ondersteunende kiesdistricten.

Dit verklaart de pogingen om belastingontwijking te verwarren met ontduiking en om Apple te karakteriseren als een 'dader', zelfs als het eigen onderzoek van de commissie concludeerde dat ze handelden volgens de wet.

Meer lezen van Investmentmatome:

• De beste online brokers voor aandelenhandel
• Studie: 81% van de Amerikanen weet niet hoe ze een online beleggingsrekening moeten openen
• Hoe een handelaar te zijn: stappen voor nieuwe beleggers