A Primer on American Depository Receipts |

De wereld is een grote markt, maar voor beleggers hoeft dit niet zo te zijn. Beleggers die op zoek zijn naar een gediversifieerde portefeuille, doen er goed aan hun horizon over de grenzen van de Verenigde Staten uit te breiden

Zelfs de meest amateuristische internationale investeerders hoeven niet te worden geïntimideerd om te investeren in het buitenland. Nu de internationale handel is opgekrikt, brengen voorheen niet-ontwikkelde economieën een vooraanstaande plaats in op het wereldtoneel, evenals de aanbiedingen van buitenlandse bedrijfsaandelen die beschikbaar zijn voor Amerikaanse investeerders. Dat klopt, je hoeft niet je koffers of stof van je paspoort te pakken om een ​​wereldwijde belegger te zijn.

Er zijn genoeg opties voor Amerikaanse beleggers die aandelen in een buitenlandse onderneming willen kopen. Vanaf medio 2008 zijn er 2.250 bewaarprogramma's vermeld op verschillende wereldwijde beurzen. Dat aantal vertegenwoordigt 1800 bedrijven uit 70 verschillende landen. Daarnaast bedraagt ​​de Amerikaanse investering in buitenlandse aandelen momenteel ongeveer $ 2 biljoen, volgens gegevens van JP Morgan. Het aanbieden van buitenlandse aandelen op Amerikaanse beurzen is een lucratieve onderneming die voor grote banken inkomstenstromen genereert, dus reken op nog veel meer buitenlandse lijsten in de toekomst.

Laten we eens kijken naar hoe American Depositary Receipts (ADR's) kunnen profiteren uw portfolio.

Wat is een ADR? In het lexicon voor investeren is er een overvloed aan acroniemen en ze lijken allemaal samen te lopen na een tijdje, dus laten we definiëren wat precies een ADR is. J.P. Morgan introduceerde Amerikanen bij de ADR in 1927, en ze zijn een aandeel dat handelt op een Amerikaanse beurs die een vast aantal aandelen vertegenwoordigt in een buitenlandse onderneming. Er zijn geen selectiecriteria met betrekking tot het thuisland van een bedrijf, dus Amerikaanse markten bevatten ADR's uit ontwikkelde landen zoals Frankrijk en Duitsland, evenals opkomende markten zoals India en Zuid-Korea. Een van de belangrijkste voordelen voor ADR-beleggers is dat een keer een bedrijf wordt genoteerd aan een Amerikaanse beurs, ze zijn onderworpen aan de regels en voorschriften van de Securities and Exchange Commission en moeten hun inkomsten elk kwartaal rapporteren, net als een Amerikaans bedrijf. Veel buitenlandse bedrijven moeten hun winstresultaten slechts twee keer per jaar in hun thuisadres rapporteren.

Typen en soorten ADR's

Vervolgens moeten we kijken naar de soorten ADR's. Er zijn drie typen, elk een niveau genoemd. Niveau I kan een risicovol gebied zijn voor beleggers om in te spelen. Dit zijn vaak stuiveraandelen, die handelen onder de toonbank of op de Pink Sheets, en ze worden minder gereguleerd door de SEC.

Level I ADR's zijn de gemakkelijkste manier voor buitenlandse beleggers bedrijven die hun aandelen genoteerd krijgen op een Amerikaanse beurs, wat het bedrijf hoopt, maken hun aandelen aantrekkelijker voor meer beleggers. Potentiële kopers van ADR's van niveau I moeten niet vergeten dat deze aandelen en hun rapportagemethoden niet onderhevig zijn aan algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) en geen kwartaal- of jaarverslagen hoeven uit te geven. Ze moeten echter een jaarverslag in het Engels publiceren op hun bedrijfswebsite. Veel grote, bekende buitenlandse bedrijven hebben ADR's op niveau I (inclusief Bayer, Fiat en Imperial Tobacco) om de kosten te verlagen om te voldoen aan wettelijke vereisten (zie Regulatory Issues Facing ADRs) terwijl hun aandelen nog steeds worden aangeboden aan Amerikaanse beleggers. > Niveau II ADR's zijn beter dan niveau I en zijn meer gereguleerd. Level II-bedrijven moeten een dossier indienen bij de SEC en moeten GAAP-methoden volgen. Ze moeten ook een formulier 20-F indienen, het equivalent van een 10-K of jaarverslag. Zodra een bedrijf een ADR-niveau II wordt, komen ze in aanmerking voor notering aan meer prestigieuze VS-beursbeurzen zoals NASDAQ of de New York Stock Exchange. ADR's van niveau III zijn het neusje van de zalm. Dit zijn meestal grote, herkenbare bedrijven die exposure zoeken op Amerikaanse beurzen. Sommige bijwerkingen die u misschien al kent, zijn: China Mobile, LDK Solar, Nokia, Petrobras en Sterlite Industries. Dit zijn de soorten internationale aandelen die beleggers moeten overwegen.

Om in aanmerking te komen voor niveau III moet een bedrijf een formulier F-1 indienen bij de SEC, die in wezen een prospectus is. Het bedrijf moet ook een jaarverslag indienen, zich houden aan GAAP en alle belangrijke informatie beschikbaar stellen aan beleggers in zijn thuisland die ook beschikbaar zijn in de Verenigde Staten. Dit niveau is gekoppeld aan een openbare aanbieding van aandelen.

Regelgevingskwesties met betrekking tot ADR's

In 2002 heeft het Congres de Sarbanes-Oxley-wet aangenomen, of SOX, in de nasleep van het Enron-schandaal om bedrijfsrapportagenormen te maken strenger. Helaas is een onbedoelde consequentie van deze wet dat het bedrijfsdossiers duurder heeft gemaakt voor bedrijven en veel deskundigen denken dat dit het aantal buitenlandse bedrijven dat aandelen in de VS wil aanbieden, heeft gematigd

Dit is natuurlijk niet alleen negatief voor de banken die geld verdienen aan het noteren van deze aandelen, maar het verkleint de keuzes voor beleggers. De wet maakt geen onderscheid tussen Amerikaanse en buitenlandse bedrijven voor noteringsdoeleinden en voor het grootste deel doet de SEC dat ook niet als het gaat om handhavingsmaatregelen. Desalniettemin hebben de aan SOX verbonden kosten het enthousiasme van buitenlandse bedrijven voor notering van hun aandelen op Amerikaanse beurzen, vooral omdat Level II en III ADR's moeten voldoen aan SOX.

De wet heeft een verrassend effect gehad. In 2004 en 2005 daalden de lijsten van niveau-II en III-bijwerkingen tot hun laagste niveau sinds 1989, volgens het onderzoek van JP Morgan. Bovendien begon het aantal buitenlandse bedrijven dat uit de Amerikaanse beurzen was geschrapt snel te stijgen na de passage van de wet. Die trend is de afgelopen jaren voortgezet. Sommige tegenstanders van SOX beweren dat de wet de effectiviteit van de VS als het belangrijkste financiële centrum vermindert en de deur opent voor andere financiële capitolen om zaken te stelen bij Amerikaanse bedrijven. Met ingang van 2007 waren buitenlandse vermeldingen op hun laagste niveau in 16 jaar, terwijl de verwijderingen dienovereenkomstig hoger waren.

De voordelen

Natuurlijk moet er een voordeel zijn bij het kopen van ADR's en er zijn verschillende voordelen te behalen zeker. Ten eerste kan een belegger niet hopen zijn portefeuille goed te diversifiëren als zijn posities allemaal in hetzelfde land zijn gevestigd. Het bezitten van ADR's kan helpen als de Amerikaanse markten achterblijven bij buitenlandse collega's. Als u bijvoorbeeld een Braziliaanse ADR bezit die op de NYSE handelt, kan die aandelen mogelijk goed presteren, zelfs als de Amerikaanse markten niet zijn omdat de prestaties meer gebaseerd zijn op de Braziliaanse economie dan die van Noord-Amerika.

Ten tweede, kopers van ADR's doen niet zorgen te maken over het betalen van buitenlandse belastingen. Als u een Australische aandelenhandel in Sydney zou kopen, zou u onderworpen zijn aan Australische belastingen op eventuele meerwaarden. Met de ADR van datzelfde bedrijf hoeft u zich alleen zorgen te maken over het betalen van Amerikaanse belastingen. Ten derde kunnen ADR-beleggers profiteren van valutawaarderingen. Dit betekent dat als uw Australische ADR het dividend verhoogt en de Aussie-dollar sterk is ten opzichte van de Amerikaanse dollar, uw dividend meer waard is omdat de uitbetaling wordt omgezet in Amerikaanse dollars. Over dividenden gesproken, buitenlandse bedrijven - hoewel ze slechts een of twee keer per jaar dividenden mogen betalen - hebben een legendarische traditie die niet zo gierig is als hun Amerikaanse tegenhangers als het gaat om aandeelhoudersuitkeringen. Vergelijk een Amerikaanse voorraad en Europese aandelen uit dezelfde sector en je bent er bijna zeker van dat het Europese bedrijf een rijker dividend heeft.

Ten slotte kunnen de kosten van het kopen van een aandeel op een buitenlandse valuta onbetaalbaar zijn. Uw makelaar is er bijna zeker van dat u een aantal extra kosten moet betalen die verder gaan dan alleen de kosten van het ruilen voor het voorrecht om rechtstreeks in Londen of Parijs te kopen. Met ADR's zijn we in staat de kosten van onze buitenlandse investeringen dramatisch te verlagen.

De risico's

Er zijn risico's met bijwerkingen, net zoals bij elk ander beleggingsvehikel. Internationale economische trends hebben de wereld een kleinere plaats gemaakt, zoals we hebben opgemerkt, en dit betekent dat handelspartners meer afhankelijk zijn van elkaar dan ooit tevoren. Een ontwikkelde natie kan afhankelijk zijn van een opkomende markt voor essentiële behoeften zoals grondstoffen en dit kan gevaarlijk zijn voor beleggers als de opkomende markt politiek onstabiel is.