Bank on Yourself: levensverzekering gebruiken als een bron van liquiditeit

Ten eerste was er LEAP. Toen was er Infinite Banking, ook gekend als Wees uw eigen bankier. Nu is het Bank on Yourself, door Pamela Yellen. Al deze boeken zijn echter in feite marketingprojecten van en voor mensen die een levensverzekering verkopen voor hun levensonderhoud, en zijn ontworpen om een ​​beroep te doen op meer welgestelde beleggers met wat vrije kasstromen en die behoefte hebben aan lange termijn liquiditeit, bovenop een verlangen voor een permanente uitkering bij overlijden.

Hier is het veld in een notendop:

In de loop van hun leven betalen de meeste mensen ontzagwekkende rente aan schuldeisers voor allerlei leningen, van hypotheken tot auto's en creditcards tot collegegeldleningen. Deze verloren belangstelling - en de rente op dat belang - vertegenwoordigt een enorme afleiding van individuele rijkdom.

Als u in plaats daarvan agressief geld binnen een bepaald type levensverzekering hebt bewaard, kunt u deze aankopen uit dat beleid financieren - en het beleid terugbetalen in plaats van de bank. Hoewel er enkele technische problemen zijn met de frasering, is dit het functionele equivalent van het betalen voor de lening, met rente. U behoudt dus de rente binnen de contante waarde van uw eigen levensverzekering in plaats van de bank te betalen. De claim is dat in plaats van het verrijken van de bank, uw betalingen teruggaan naar het verrijken van uzelf of uw erfgenamen, wanneer de polis bij uw overlijden loont.

Ondertussen gaat het veld, je krijgt ook alle andere voordelen van een volledige levensverzekering:

• Een gegarandeerd belastingvrij overlijdensuitkering voor uw begunstigden (belangrijk!)
• Contante waarde die groeit met een gegarandeerde minimale creditering, zonder risico van marktverlies.
• Belastingvrije groei
• Belastingvrije opnames
• Belastingvrije leningen
• Jaarlijkse dividenduitkeringen, op voorwaarde dat uw vervoerder een onderlinge verzekeringsmaatschappij is die eigendom is van polishouders.

Is het een scam?

Nee. Het is zeker niet voor iedereen. Er zijn een aantal factoren die ervoor moeten zorgen dat het concept goed werkt. Maar het is geen oplichterij of oplichterij bij een lange poging, als het goed is opgezet.

Historisch precedent

De eerste grootschalige poging om dit concept op de markt te brengen in het tijdperk van de moderne media ontstond in 1980, met Robert Castiglione's oprichting van LEAP, Inc., en de publicatie van zijn boek, LEAP - The Lifetime Economic Acceleration Process: de sleutel tot financieel succes. Castiglione's boek, zoals Wees uw eigen bankier en Bank On Yourself, probeert op deze manier het gebruik van levensverzekeringen te verdedigen in lekenvoorwaarden, vrij van technische taal - en, helaas, soms vrij van gedetailleerde analyse van de betrokken wiskunde.

Maar het concept was niets nieuws, zelfs niet in 1980. In feite gaat de oorsprong van deze strategie terug op generaties - in ieder geval voorafgaand aan de burgeroorlog. Hier is hoe het werkte, in de praktijk:

Boeren hebben altijd moeite gehad met extreme seizoenen van kasstromen. Het is de aard van het bedrijf. Boeren zouden over het algemeen geld moeten lenen om landbouwgrond te kopen. Dan zouden ze meer geld moeten lenen om te kunnen planten en om geld te hebben om van te leven terwijl ze hun hypotheek betaalden, hun arbeiders betaalden, indien van toepassing, en wachtten op de oogst. In de oogsttijd, als gewassen goed waren, brachten ze hun gewassen naar de markt en gebruikten ze het geld om de schuld op hun zaden en arbeidskosten af ​​te betalen. Ondertussen werd een deel van hun hypotheek afbetaald.

Vergeet niet dat de term 'hypotheek' afkomstig is van dezelfde wortel als morte, of de dood. We zijn nu verwend en zijn gewend om een ​​hypotheek af te betalen ruim voordat we beginnen aan een langdurige pensionering. In die tijd woonden mensen vaak niet buiten hun hypotheek. In plaats daarvan riskeerde het gezin een levensverzekering te kopen in plaats van het verlies van de familieboerderij. Als de boer stierf voordat de hypotheek afbetaald was, zou de levensverzekeringsmaatschappij de uitkering bij overlijden betalen en de boer 'kocht' de boerderij uiteindelijk bij de bank - en daar komt de term vandaan.

" VERGELIJKEN: Citaten over levensverzekeringen

Houd in gedachten dat dit was in de dagen voordat we indexfondsen hadden, en voordat we zelfs beleggingsfondsen hadden zoals wij die kennen.

Het systeem werkte goed voor boeren, verladers, winkeliers die in afwachting van de oogst aan boeren waren verkocht en andere mensen met ongelijke cashflows: als ze agressief binnen een levensverzekering hadden gespaard, kreeg het een uitkering bij overlijden en een gemakkelijke bron van liquiditeit van leningen uit de levensverzekering. En aangezien het beleid uiteindelijk werd gedekt door de uitkering bij overlijden, was het een veilige lening vanuit het oogpunt van de verzekeringsmaatschappij: het betekende ook dat als er een slechte oogst was, de boer geen faillissement of uitsluiting riskeerde als hij kon de lening niet meteen terugbetalen. Hij kon een jaar of twee in een mum van tijd wachten.

Hij had nog steeds een hypotheek bij de bank, maar er waren meestal geen auto-betalingen en weinig consumentenkrediet om zorgen over te maken. Uiteindelijk was het concept echter hetzelfde: de contante waarde van een permanente levensverzekering gebruiken als een bron van liquiditeit en financiering op korte en middellange termijn.

Toen de boerderij eenmaal was afbetaald, had de volgende generatie geen hypotheek meer. Het beleid zou dus kunnen worden aangeboord om meer grond te kopen, of om een ​​nieuwe tractor te kopen of te combineren, een nieuw huis te bouwen of iets anders wat ze wilden doen.

Hoewel weinig begrepen in de populaire media, is het concept doorgegeven van boeren aan een breed scala van andere bedrijven die COLI gebruiken, of levensverzekeringen die eigendom zijn van het bedrijf, als een bron van kapitaal voor de financiering van operaties, bonussen of een aantal andere toepassingen.

Waarom het werkt

Er zijn twee concepten die centraal staan ​​in het concept Bank on Yourself, het LEAP-concept, Be Your Own Banker, Infinite Banking of een van de andere systemen. De eerste is het concept van de levensverzekeringsmaatschappij die in beide handen is. Dit betekent dat het de polishouders zijn die eigenaar zijn van het bedrijf in plaats van aandeelhouders van bedrijven. De 'coöperatieve' eigendomsstructuur houdt in dat winsten naar polishouders gaan - het rendement van contante waardepolissen verbeteren - en de kosten van overlijdensrisicoverzekeringen subsidiëren.

Volgens de huidige belastingwetgeving zijn dividenden die worden uitgekeerd aan polishouders van levensverzekeringen belastingvrij, hetgeen betekent dat de winst na belasting van polissen die deelnemen in de winst van de verzekeringsmaatschappij.

De tweede motor die het concept aandrijft, is opnieuw een concept dat weinig wordt begrepen buiten verzekeringskringen. Het concept is directe herkenning - of meer precies, het gebrek eraan. Dit is hoe het werkt:

Wanneer een levensverzekeringsmaatschappij directe erkenning toepast, betalen ze alleen dividenden op de contante waarde die is achtergelaten in een polis nadat leningen zijn afgesloten. Als je $ 100.000 in de contante waarde hebt, en je leent $ 50.000 tegen het beleid om een ​​auto te kopen, betaalt de verzekeringsmaatschappij alleen de gewaarborgde crediteringstarief en dividenden op de resterende $ 50.000.

Maar dat is niet de enige manier om een ​​kat te villen. Sommige verzekeraars doen dat niet oefen directe herkenning. Ze vragen rente over de lening, ja - maar ze stoppen niet met het betalen van de creditering en dividenden op het geld dat je hebt geleend tegen.

Dat verschil is cruciaal: als u geld leent tegen een levensverzekering, leent u niet echt uw eigen geld. U leent van het algemene fonds van de levensverzekeringsmaatschappij en gebruikt de contante waarde in uw polis om de lening veilig te stellen. Dit is de logica achter het beleid van niet het oefenen van directe herkenning.

Arbitrage kans

Een beleid dat geen directe erkenning toepast, stelt u in staat om het verschil tussen de minimale creditering op contante waarden, plus dividenden enerzijds, en de rente die de verzekeringsmaatschappij aan leningen berekent anderzijds, te arbitreren om een ​​bron van zeer goedkoop krediet. Het is waarschijnlijk geen gratis geld - tenzij dividenden dat jaar ongebruikelijk hoog zijn. Maar het betekent wel dat als het dividendpercentage 5 procent is en de rente 6 procent is, uw kapitaalkosten nu 1 procent zijn. Dit gebeurt niet bij bedrijven die directe erkenning uitoefenen. Maar bij niet-direct-herkenningsbedrijven wel. Het duurt slechts een tijdje om op dat punt te komen.

En daar is de kern van het oneindige bankconcept: een goedkope bron van liquiditeit of financiën, beschikbaar zonder een kredietaanvraag en zonder papierwerk. U hoeft uw woning niet te verpanden en u hoeft de lening nooit terug te betalen. De verzekeringsmaatschappij betaalt zichzelf uit de overlijdensuitkering, indien nodig, plus rente.

Het werkt echter beter als u de lening aflost, zodat u keer op keer kunt profiteren van de goedkope financiering. Uiteindelijk kunt u uw contante waarden aftrekken om uw andere bronnen van pensioeninkomen aan te vullen. De hele kit-en-kaboodle wordt op dezelfde manier behandeld door de IRS als een Roth IRA: Gefinancierd met dollars na belasting, maar groei en inkomsten uit de polis zijn belastingvrij (op voorwaarde dat je het niet hebt opgeblazen door meer bij te dragen dan de maximaal toegestane hoeveelheid) premie voor de uitkering bij overlijden - het beleid veranderen in een aangepast schenkingscontract.

De nadelen

Het concept werkt heel goed voor sommige mensen, maar het is geen toverstaf. Zelfs met dividenden, die niet worden gegarandeerd, is de interne opbrengstvoet die beschikbaar is op dit beleid zeer bescheiden - vooral in een omgeving met lage rente.

• Het is niet voor mensen die geen permanente uitkering voor overlijden nodig hebben of willen hebben.
• Het is niet voor mensen die geen termijnpremie kunnen betalen om hun gezin te beschermen.
• Kosten zijn voorgeladen. De agent en de verzekeringsmaatschappij kunnen de helft van de premie van het eerste jaar opeten
• Het is niet voor mensen met een onstabiele bron van inkomsten.

Wanneer een dergelijke strategie geschikt zou kunnen zijn

Bankieren voor jezelf zou de selectieve strategie kunnen zijn voor mensen in verschillende omstandigheden, zoals:

• Mensen die geloven dat de inkomstenbelasting in de toekomst hoger zal zijn dan nu.
• Mensen die zich zorgen maken, kunnen het doelwit zijn van rechtszaken: de geldwaarde van levensverzekeringen krijgt vaak aanzienlijke bescherming van schuldeisers, afhankelijk van uw land.
• Mensen die geld willen sparen voor de universiteit en tegelijkertijd willen blijven voldoen aan de financiële steun van hun kind of kinderen volgens de federale methode voor het berekenen van de verwachte bijdrage van een gezin.
• Mensen die een deel van hun portefeuille willen, hebben een bescheiden maar gegarandeerde groei toegewezen.
• Mensen die van de kenmerken van een Roth IRA houden en die grote hoeveelheden geld aan iemand zouden bijdragen als ze konden.
• Je wilt niet wachten tot je 59½ bent om toegang te krijgen tot het geld.
• U wilt dat activa bij de dood overbodig worden.
• U verwacht een successierechtenaansprakelijkheid bij overlijden of bij overlijden van uw echtgenoot, als hij of zij u overleeft.

Twee vieze kleine geheimen

Elke beslissing van een onderlinge verzekeringsmaatschappij niet het oefenen van directe erkenning van loonsaldi creëert een soort van prisoner's dilemma: polishouders die niet lenen ten opzichte van hun beleid, subsidiëren in feite de activiteiten van degenen die dat wel doen. Dat betekent dat niet iedereen van deze strategie kan profiteren en hun beleid kan gebruiken om grote aankopen tegelijkertijd te financieren! Hoe beter deze strategie wordt gecommercialiseerd, hoe minder effectief deze zal zijn.

Het tweede vuile kleine geheim is dat niet elke levensverzekeringsagent een effectenlicentie bij zich heeft of wil hebben. Dat betekent dat de enige oplossingen in hun arsenaal die ze kunnen presenteren aan iemand die veel geld opzij wil zetten voor de toekomst, te maken heeft met overfinanciering van het hele leven, het universele leven, het variabele universele leven of het universele levensbeleid met aandelenindexen. Als alles wat ze hebben een hamer is, bestaat het gevaar dat alles op een spijker lijkt.

Er is niets mis met de strategie op zijn plaats, voor de juiste persoon. Het concept wordt soms verkocht aan mensen die moeite hebben de premies om wat voor reden dan ook bij te houden, waardoor het beleid vervalt - een ramp voor de consument, tenzij er al een aanzienlijke contante waarde is in het beleid - een proces dat jaren zou kunnen duren.