Professor Ho biedt een inleiding over hoe na te denken over het meten van de impact van belastingen

De impact van een belasting op een sector wordt gemeten aan de hand van het effect op vraag en aanbod. Het gebied onder de vraagcurve is de voordelen die consumenten uit de consumptie halen. Het gebied onder de aanbodcurve is de winst die producenten behalen uit het verbruik. Daarom vertegenwoordigt het gebied tussen vraag en aanbod de totale voordelen in termen van consumentenwaarde (bekend als consumentensurplus) en producentenwinsten.

De invoering van een belasting creëert een wig tussen wat consumenten moeten betalen en de werkelijke productiekosten. Dit verhoogt de prijs voor consumenten en vermindert de productie van producenten. Dit laat een driehoek achter die bekend staat als het dode gewichtsverlies of de driehoek van Harberger, van verloren economische kansen.

Naarmate belastinginkomsten uit een sector worden verhoogd, neemt het dood gewichtsverlies toe. Voor een kleine belasting zitten we nog steeds aan het uiteinde van de driehoek, dus de toename in dood gewichtsverlies is klein. Maar in een zwaarbelaste sector staan ​​we nu aan de basis van de driehoek en dus is het gewichtsverlies groter.

Het Ramsay-principe van optimale belastingen geeft echter aan dat dit effect afhangt van de helling van vraag en aanbod. Als de helling van vraag en aanbod in een bepaalde sector relatief onelastisch is (dichter bij verticaal), betekent dit dat de geleverde hoeveelheid en de gevraagde hoeveelheid niet erg veranderen wanneer prijzen veranderen, dan hebben belastingen een relatief gering effect op de hoeveelheid en hebben ze dus kleiner dood gewichtsverlies. Daarom moeten dergelijke sectoren worden gericht.